Prolouge

54 3 2
                                    

Faith POV

"Jaze, I'm breaking up with you." sabi ko nang nakayuko.

Nakita kong napatingin siya sa akin at tumigil sa pag inom ng coffee.

"Hahahaha. Stop joking, Faith." Tapos bigla niyang ginulo ang buhok ko.

Napatingin ako sa kanya. Joking? Am I joking?

"Jaze, I'm serious, I'm breaking up with you." sabi ko.

"What's your plan next?" sabi niya habang umiinom ng coffee.

Napatayo ako sa kinauupuan ko. Lahat ng tao nakatingin sa akin.

"Jaze, I saw you.." 

"Saw me what?"

Biglang tumulo ang luha ko.

"Faith.."

"I saw you.." hindi ko na talaga kaya lalong umagos ang luha ko. 

Napatayo na siya at lalapitan na sana niya ako pero bigla akong umalis, tumabko.

Hinabol ako ni Jason hanggang sa sasakyan namin. Doon na ako humagulhol.

"Faith, what happen? Why? Tell me baby? Ayoko nakikita kang umiiyak." sabi ko.

Napatayo ako at hinarap ko siya.

"I saw you with Christine."

"That's--"

"Patapusin mo muna ako.. I saw you with Christine last night," pinunas ko muna ang mga luha ko. "susunduin sana  kita sa company mo. But when I reach at your floor.." tumulo na naman ang luha ko. "I saw you.. kissing each other.. like, you're both hungry at each other. Why Jason? Why?" doon na naman umagos ang mga luha ko.

"Faith, that's nothing!" sabi niya.

"For you it's nothing pero para sa akin masyadong masakit yon! Sana pala.. sana pala hindi na lang kita nakilala! Sana pala, hindi na lang kita minahal! I hate you, Jason! No, I despise you!" sigaw ko.

Tumalikod ako at pinunasan ang akin mga mata at humarap ulit sa kanya.

"By the way, I'm going to New York after 2 days. So, yeah, ahaha." tumawa ako ng pilit.

Pero, yung mukha niya parang nasasaktan.

"Oh, bakit ganyan ang mukha mo? Mas madali yon na break na tayo para hindi masakit sa ating dalawa diba?" sabi ko na nakangiti pa.

"Anong sinasabi mo?!" sabi niya.

"Aalis.. aalis na ako sa Tuesday." sabi ko.

"So it's settle. Diba pupunta ka sa London bukas? Oh, mag impake ka na. Para ready ka na lang bukas."

"Faith.."

"Oh sige na, aalis na ako, mag iinpake na rin ako. Bye!"

"Faith!" sabi niya nung nakakalayo na ako.

"Mag ta-taxi na lang ako! Bye!" sabi ko at umalis na.

Agad naman akong nakakuha ng taxi at sumakay na. Doon na ako umiyak nang umiyak.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Kinabukasan...

5:00 pm na at nag iimpake na ako para bukas. Pero, bakit ganon? May nawawala?

Tinignan ko ang list ko kung ano yun.

Nung nakita kong walang check ayun si..... Punkpunk!

Tumayo agad ako at hinanap si Punkpunk.

The Unforgivable and Unforgettable SinTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon