...

Uzun zamandır birçok şey durgun suda ölüme terkettiğim cümleler sadece.
Paslanmış bir kapı kolu , yaşlanmışlık ardında.
Göz yaşlarım o eşiğin yanında..
Kapadığım kapılar ardında kaldı parmak izlerim.
Umurumda değilmiş gibi yapıp toparladım eşyalarımı.
Sonra dağıttım ne varsa !
Ki ne kaldı yanına ?
Benim adımlarım başka bir hayata süzülürken ,
Sen bunu görmezken kaderim kaldı bana.
Avucumda koca bir dünya , yüzümdeki eziklik ve sessizlik kalmıştı payıma !
İyileşti yaralarım kolum acımıyor artık ..
Susmuyorum da , kimse susturamaz beni !
Olabildiğince konuştum.
Tanımadığım insanların gözlerindeki o teselli bakışlarını bulana kadar ,
İçimdeki seni kusana kadar konuştum.
Hatalarımı,
Acılarımı,
Acıttıklarını..
"keşke" bana göre değil.
Dünümü aldım sırtıma ,
Nereden geldiğimi , nereye gittiğimi unutmadan sildim seni zihnimden.
Her adımım benim
Her gòzyaşı ve her tebessüm.
Kimse yargılayamaz beni !
Tek başıma koca bir ordu olup savaş açarım dünyaya !
Güçlendim.
Sen benim hatam değil tecrübemsin.
Teşekkür ederim.