Karlı bir kış aksamiydi evimiz 2 katlıydı evde şöminenin başında dedemin dizlerinde yatiyordum.
Dedem masal anlatıyodu bana tam masalın heyecanlı yerine geldiğimizde,Annem içerden seslendi haydiyin yemeğe diye.Dedemde yemekten sonra anlatirim olum demişti.Evin tek çoçuğu ben olduğum için dedem bana çok değer verirdi.Yemekte Annem yine döktürmüştü yemeğimiz i yedik ve kalkmiştık.O kadar zengin bir aile değildik.Babam 2 yıl önce çalışırken iş kazasından dolayı vefat etmişti hala dün gibi aklimdaydi korkma olum derdi ama ben çok korkmuştum evimizin tek ayakta durmasını sağlayan babamdı babam vefat edince dedeme kalmıştı o iş.Dedem dışarda çalışıyordu küçük bi dukkanimiz vardı.Dedem bana hayatı öğretmişti kimlen arkadaş olup kimlen arkadaş olmucami.Sabah ları erken kalkıp dükkânı hep ben açardım.Günlerden bir salı günü dedem dukkana hiç uramamisti ve annem de evde yoktu.
Eve girdim dedemin odasına bakcaktimki dedem yerde yatiyodu ve dedemin yanına koştum bağırdım birileri gelsin diye dedem dediki olum bu evin direği sensin artık diye ben dedeme dedim hayır dede ölemezsin daha bana anlatcağın masallar var diye dedem dediki olum o masalın sonu buydu işte dedi ve bende sustum ses çıkartamadım ve dışarı koştum bağırdım birileri gelsin diye duyan her tanıdık geldi ve hastaneye götürdüğümüzde dedem ölmüştü.Doktor...
