Ruhumu çürüten adama son bir kez daha gülümsedim. Onu arkamda bırakıp koşmaya başladım. Tek istediğim buradan uzaklaşmaktı. Sınıfa gidip aceleyle çantamı topladım ve koşarak merdivenleri inmeye başladım. Bahçede göz yaşlarıma hakim olamadım. Kapıdan çıkarken birine çarptım. Arkama bakmadan koşmaya başladım. Tek bildiğim koşmaktı. Ciğerlerim patlayana koşmaktı. Nefesim kesilmeye başlamıştı artık. Gözlerimin önünde ufak karartıları görünce oturmamın en uygun olacağını düşündüm. Etrafa bakındım. Ufak parka doğru ağır adımlarla oturdum. Hiç kimse yoktu. Parktı burası. Ufak çocuklarının eğlenip,bağırıp çağırmaları gerekirdi. Sonra düşüp canlarını acıtıp annelerine doğru koşmaları. Ama kimse yoktu. Baktığım her köşe ağlıyordu içime doğru. Hüzün doluydu. İçimdeki hüzne karışıp kurtulmak istiyorlardı. İzin verdim onlara, içime doğru dolup gözyaşlarımla kurtuldular. Her damlayan gözyaşım çürütüyordu bedenimi.
Bir an mutlu olduğum günleri düşündüm. Düşünmek istedim. Ama farkettim ki her mutluluğun arkasında kocaman bir acı vardı. Biz görmemiştik. Bencildik çünkü,tek istediğimiz mutluluktu. Görmek istediğimiz tek şeydi. Ama acı bize ordan öyle gülümsüyordu ki ' dur dur hayatını karartacağım senin' diyordu bize.
Düşünüyordum yaptığım tek şey oydu.Bitanecik teyzem okuldan kaçtığımı duyunca nasıl endişelenmiştir şimdi. Anne ve babam iste mezarlarından belki bana bakıp acıyla gülümsüyorlardır. Her şey geçecek, düzelecek diyorlardır belki ama ben duymuyorumdur. Belki her şey gerçekten düzelicekken ben kendimi acının kollarına bırakıyorumdur.
Ellerime baktım,uzun kesik izlerini görmek beni hafifçe gülümsetti. Kalbimin acısını bileklerimden çıkartmak istemiştim. Huzura koşmak istemiştim. Ama olan tek şey teyzemin üzülmesiydi. Bende bu karardan vazgeçtim. Ve en büyük intiharı seçtim kendime. Aşık olmak. Aşık oldum, deli gibi aşık oldum. Çocukluğuma,babam gibi dediğim adama aşık oldum. Ve en büyük intiharı yaşattım kendime. Hemde hiç bitmeyen bir intihardı bu.
Kerem. Çocukluğum, babam gibi gördüğüm adam. Liseye başlayınca aramızda ki o bağ koptu. Yeni arkadaşlar edindi,bende uzaktan ona baktım. Uzaktan sevdim onu. Çocukluğumda beni her şeyden koruyan o adam, beni kendinden koruyamadı. Baba sevgisi göremediğim için hep Kerem vardı benim için. Korudu kolladı, sevdi saydı. Ama şimdi sevmiyor da görmüyor da. Sadece verdiği kısa selamlar,yüreğimde uzun yaralar açıyor.
Bugün çılgınlık yapıp itiraf ettim ona. Evet yaptım. Uzun süredir hayatında kimse yoktu. Belki dedim bir umutla belki..
"Kerem bi gelebilir misin" diyerek çekingence seslendim.
"Ah tabi." diyerek yanıma geldi. "Noldu Lara , bir şey mi var?"
Adımı telaffuz etmesi her bir kelebeği yeniden canlandırırken heyecandan ne yapacağımı bilmiyordum.
Gözlerimi kapattım,derin bir nefes aldım." Ben sana aşığım.."
Gözlerimi açamadım,Kerem'den de bir tek cevap yoktu. Yavaşça gözlerimi araladım donmuş kalmış bana bakıyordu.
"Kızma bana nolur. Babam gibi gördüğüm adama aşık olmam suç değil. Çocukluğumu verdiğim adama aşık olmam suç değil. Benden her uzaklaştığında canımı acıtmam suç değil. "
Bileğimi gösterdim ona. Şaşırdı,şok oldu.
"Bunları yaptığımda yanımda olmaman benim suçum değil. Artık beni görmemen benim suçum değil. Seni sevmek benim suçum değil."
Gözyaşlarım yavaşça süzüldü yanaklarımdan. Ya da bana öyle geldi. Çünkü her bir gözyaşı beni orada boğmaya yetebilirdi.
"Kerem artık bir şey söyle."
Utanç bir tavırla bileğime baktı. "Nasıl oldu?"
"Beni artık görmüyordun,ki hala görmüyorsun biliyorum.Gözlerine bakmaya doyamazken onları görmemek bana acı verdi."
"Lara ben.. Özür dilerim. Bilmiyordum. Sevil teyze nasıl?"
"Kerem " dedim sabırsızca.
"Sana aşığım."
"Lara bak şu an iyi değilsin sonra konuşalım. Biz çok yakın arkadaştık, bu beni çok şaşırttı."
"Kerem sen beni bıraktın,ben senden hiç gitmedim. Çok gitmek istedim ama gidemedim."
"Lara ben..."
"Kerem lütfen beni bırakma"
"Lara olmaz ben bunu yapamam seni sevemem özür dilerim eskisi gibi yakın arkadaş olabiliriz eski günlerde ki gibi ha ne dersin?"
O an başımdan aşağı kaynar sular döküldü işte. Bana içtenlikle gülümsüyordu.
Elini aldım ve bileğime götürdüm. "Buranın katili olamadın." Ellerini bileklerimden çekip karnıma götürdüm. "Ama buradaki kelebeklerin katilisin."
