5 OCAK 2005
Bugün oldukça güzel bir gündü. Annemler ile birlikte parka gelmiştik. Birlikte piknik yapıp top oynacaktık. İşte tam bugün benim ölüm günümdü.
Babam her zaman olduğu gibi işten yine eve yorgun gelmişti. Bugün birlikte parka gidecektik. Ben erkenden hazırlıklarımı yapmıştım. Arkadaşlarım bizi bekliyordu ve ben geç kalmak istemiyordum. Annem piknik sepetine sandviçleri ve içecekleri koymuştu. Babamın dinlenmesine izin vermeden onu yola çıkarmayı başarmıştım. Heyecanlıydım. Çünkü bu ailecek yapıcağımız ilk piknikti.
Piknik yapıcağımız parka gelmiştik. Etrafta bir sürü ağaç ve onların arasında küçük masalar vardı. Annemleri beklemeden arkadaşlarımın yanına koşturdum.
" Kızım yavaş düşeceksin. "
" Bir şey olmaz anne merak etme."Melisa, Onur, Eda ve Çınar saklambaç oynuyordu. İpek ile Duru ip atlıyordu. Topumu, bebeğimi ve çantami masaya bırakıp arkadaşlarımın yanına gittim. Melisa beni görünce el sallayıp konuşmaya başladı.
"Aa bakın Güneş gelmiş." Hepsi benim olduğum tarafa kafalarını çevirince bende el salladım.
Onur "Sende bizimle saklambaç oynamak ister misin Güneş?" sorunca gülümsedim.
" Benim daha iyi bi fikrim var ." Hepsi meraklı gözlerle bana bakınca masamın üstünde ki topu elimle onlara gösterdim. Hep birlikte gülümsedikten sonra koşarak ailelerimizin yanlarından uzaklaştık.----------
"Güneş vuruldun çık."
"Ya ama yaaa."
"Masal bebek gibi davranma.Sende topu yakalarsın. " Hızlıca kafamı sallayıp kenarda oturup beklemeye başladım.Ben size kendimi kısaca tanıtayım;
Güneş Kara. 16 Temmuz 1997 doğumluyum. 8 yaşındayım ailemi ve arkadaşlarımı çooook seviyorum."Güneş top gidiyor yakalasana! " Eda'nın sözü ile topun gittiği yöne baktım ve koşmaya başladım.Top kaçıyordu ve benim yakalamam gerekiyordu. Top yola çıktığında burada araba geçmez diye topu almak için yola fırladım. Keşke önce baksaydım demeyi çok isterdim ama artık çok geçti. Arabanın acı fren sesi duyulmuştu. Kafamı yere çarptığım için bir an için beynim sanki durmuş gibiydi. Etrafı karanlık görüyordum.Sadece sesleri duyabiliyordum ama tepki veremiyordum. Vücudum hareket etmiyordu.
Sadece son olarak annemin o acıklı sesini duymuştum
"Kızım."Merhaba, tekrar ve tekrar yeni bir hikaye ile karşınızdayım. Okuduktan sonra alttaki yıldız butonuna tıklamayı unutmayın, sizi seviyorum ⬇⬇⬇⬇
⭐⭐⭐⭐
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KOMA
Teen FictionO an anlamıştım kendi ölümüme ben sebep olmuştum. Günler, aylar belki de yıllarca komada kalmıştım. Benim ölüm tarihim yazılmıştı çoktan. Kimse bilemezdi elbet bir gün uyanacağımı. Kimse bilemezdi elbet bir gün yeniden doğacağımı.