Bu bizim hikâyemiz. Bu hikâyede isimler yoktur sadece o ve bn varız.
plâtformun üzerinde hareketsiz yatıyordu. dehşete
kapılmıştım ne yapacagımı bilmiyordum. bütün
bunların sorumlusu bndim.yinede tek düşündüğüm bu
işten paçayı nasıl siyira bileceğimdi.
onu ilk gördügüm yer üniversite kütüphanesiydi.
büyük kitapların arasındaki dar, uzun koridorlarindan
birisinde karşılaşmıştım. üstü kitap dolu bir arabayı
itiyordu. geçebilmesi için yol verdim.
bana bakmıştı. ama buna pek şaşırmamam
gerekiyordu . Arttık liseye gitmiyordum ve okulum
okulum havalı kızı olmaktan uzak bir tarz
benimsemiştim. plastik, kırmızı çerçeveli, büyük bir
gözlük takıyordum . saçlarımı arkadan baglamıştım.
beyaz tisört ve dikkat çekici olmayan bir pamtolon
giyiyordum. az ötemde durdu. bir kaç kitabı raflara
dizdi. uzun boylu ve zayıftı, tepede hafifçe seyrelmis,
siyah dagınık saçları vardı. bir gün bu sacların
tamamen dökülmesine sebep olucagımdan henüz
haberim yoktu.onun başına çok büyük isler açıcaktım .
İKİNCİ BÖLÜME HAZIRMISINİZ
