Emre'nin ağzından
Bu akşam felaket yağmur yağıyordu.
Arabamla bir parkın önünden geçerken bir kızın bankata oturup ağladığını gördüm, gerçi tahmin etim hareketlerinden.
Birdakika bu bu kız.... Bu kız...
Mina.
Arabayı tekrar parkın önüne çektim.
Biraz izledikten sonra kapıyı açıp dışarıya çıktım.
Tabi çıkmamla bi güzel duş aldım.
Onun oturduğu banka doğru ilerledim.
Mina'nın ağzından
Öyle delisiye ağlıyordum ki yanımda ki varğlı bile fark edememiştim.
"İyimisin"
Bu Emre'nin sesi.
Şaşkın suratımı ona çevirdim.
Ama cevap verecek takatim kalmamıştı.
"Eğer Özür dilemedim diye ağlıyorsan"
Ahhhhh yine ukalalık zaten cevap verecek halim yoktu.
"Mina noldu" yine cevap vermedim.
"Mina"
Diye kükredi.
"Burdan götür beni" diyebilmiştim.
Oda kalkıp beni kolarının arasına alıp arabasına yönlendirdi.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
BELİRSİZ
RandomMina hayatımı değiştiren tuşa basıyorum acaba hatmı ediyorum bilemiyorum. Emre "Offf anne ne önemi varki hangi okula gideceğim torpil " heralde annem hayatında para olmadan yaşanmıyacağını bilmiyor. Ve bu benim hikayem hayalim bu iki genç hayatları...
