Kader mi??? Bi git ya!

&BABAM MI GELDİ &

Babam gideli 5 yıl oldu. Onunla ilgili herşey eskidi kalbimden sevgisi bile ona karşı içimde sadece nefre hoş o bile fazla babama. Ama anılar hep aklımdaydi. Anılar derken onunla oyun oynadığımız gülüp eglendigimiz anılar değil tabi...

Babam 3 ay önce bizi terk etti. Kokusu hala burnumda. Bakışı gülüşü beni sevisi hep gozlerimin önünde. Ama aklımın alamadığı bişey babam burda olmadan bile bizi uzmeyi hatta aglatmayi basarabiliyor büyük bir yetenek açıkçası. Babam bizi aramıyor egitimimiz için para da yollamiyordu. Nenemim emekli maaşıyla geciniyorduk ama nereye kadar. Annem bir butikte çalışmaya başladı. Az para kazanıyordu ama bize yetiyordu. Parasızlık koymadı bize zaten hiçbir zaman zengin olmadık. Ama babasizlik cok koydu. Işte o en cok can yakan olaydı.
Arkadaşlarım okula babalarıyla güle oynaya gelirken ben okul kantinin arkasinda ki küçük kulubede saklanirdim. Onları görmek istemiyordum. Bende babamla gülmek istiyorum. Maç izlemekle parka gitmek istiyordum. Sevgilimin olduğunu duyunca kizsın bana hatta trip atsın ama yanımda olsun.
Biliyor musunuz? Ben her gece özür dilerdim allahtan yaptığım herşey için eylülün oyuncağıni kirdıģım için özenin saçını çektiğim için neden mı? Belki allah bunlari yaptım diye babamı benden aldı. Ben akıllı bi çocuk oluyum diye babam gitti.
"Allahım oyuncaklarmi hep paylaşacam annem çöpü dök derse dökecem yeter ki babam geri gelsin amin " diyerek uyurdum. Sabahta heyecanlı heyecanlı uyanır kapıyı açar ve ayakkabılığa bakardım belki babam bir umut gelmiştir ve her zam ki gibi ayakkabısını itinayla yerleştirmiştir diye. Ama yoktu ne ayakkabı vardı ne de babam. Yine babamın gelmesi için dua ettiğim bir gecenin sabahında yine heyecanla kapıya kostum heyecanla kapıyı açtım. o anda gördüğüm şey beni deliler gıbı ağlatmaya yetti. Babamın ayakkabısı ordaydi yanında da bavullar var. "Evetttt! Babam geldi. Geldi ışte beni özledi annemi özledi ablami özledi ve geldi " Deliler gibi
Bir odadan başka birine giriyor ve "babacim hoş geldin nerdesin baba " diye bagiriyordum. Taa ki annemi elinde bavullarla gorene kadar " anne babam nerde? Ayakkabısı dışarda anne babam nerde? " annem şaşkın ve aynı zamanda üzgün bir şekilde bana bakıyordu konuşmak istiyor ama yapamiyordu. "Kızım baban bi daha hiç gelmiyecek. " dayanamiyordum hayır gelecek" evet biliyorum ayakkabısı neden orda peki "Annem konuşmak için kendini zorluyordu. " Kızım babanın eşyalarını gördüğüm zaman canım yanıyor dayanamıyorum. İçim nefretle doluyor onun eşyaları artık bu evde kalamaz. Babandan hayır görmedik en azından elbiselerinden görelim. Bunları yardıma muhtaç olan insanlara dağıtacam. Hayır buna izin veremem "babamdan kalan son esyalar onları başkalarına veremezsin. Onlar benim babamın diyip elbiselerin üstüne attım kendimi. Gözyaşlarım durmuyordu durduramıyordum. Annemde çaresiz bi şekilde bana bakıyordu. Yere yığıldı " yeter artık selin onları görmek istemiyorum babanı özlüyorum başka bi kadınla olmasını hazmedemiyor yetet artık yeter " diyerek ağlamaya kendine vurmaya başladı. Annem o benim camının içi o bizi hiç birakmiycakti ışte o gun babamdan kalan herşeyi teker teker aklımdan silmeye başladım. Gün gün dakika dakika ondan nefret ediyordum. Annemin yanına yaklaştım küçücük ellerimle gozyaslarini sildim. Ve benden beklenmesi mümkün olmayan bir cevap verdim. "Gel baraber dagitalim "

Arkadaşlar bölümlerim biraz kısa olabilir ama k.b yeni yeni şeyler katmak istiyorum kitabıma bunun içinde sizin yorumlariniza ve aynı zamanda begenilerinize ihtiyacım var. Sizleri coook SEVİYORUM iyi okumalar :) :) :) :)