Ben sana asla demedim.Sustum, söylemedim.Konusmak istedin, dinlemedim.Korkudan bunlar hep, affet beni. 7 yıl önce şimdikine kıyasla bir hayli özgüvensiz ve çekingenken elini uzattın bana.
"Merhaba okula yeni mi geldin? "
Düşünüyorum bazen.Ya elini uzatmasaydın.Yabancı olduğum bir yerin bambaşka o okulunda napardım ki ben.Kimsesizdim ben.Sığındığım sahilim oldun sen.Yedi yıl boyunca bırakmadın elimi.Nice zamanlar oldu ayrı gayrı yerlere düşüp aylarca konuşamadık bile.Ama ne zaman geri dönsem ; sen ordaydın, bekliyordun.Dedim ya, sahilimdin diye.Ne zaman gelsem aynıydın.Hep bana aşina hep bana sevgi dolu.Şimdi gidiyorsun.Uzun zaman oldu ve biz büyüdük.Gitmen gerekti.Hayat bu.Pek sever ayrılıkları hasretleri.Yedi sene önceki ben gibisin.Yabancı bir şehirde, bambaşka bir okulda.Ama korkma ; çünkü biri sana elini uzatacak ve "Merhaba okula yeni mi geldin? " diyecek.O kişinin senin kadar merhametli ve dürüst biri olması için dua edeceğim.Ama sen korkma; çünkü özlersen buraları, yalnızlık cekersen oralarda, ben burdayım.Bu sefer senin geri döndüğünde sığınabileceğin bir sahil olmaktan memnun olurum. Dedim ya, kimsesizler sahili diye.Aslında sana bir sır vereyim, kimse kimsesiz değildir.O yüzden sen sakın korkma.Çünkü o yabancı şehirde senin için harika anılar hazırlandı.Kaderin güzel yani da bu işte! Umarım bu harika anılarında, yanında olup seni dinleyen kişi olabilirim.
Yedi yıl önce de dediğim gibi ; "Tanıştığımıza çok memnun oldum."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
bendenizin kimsesiz sahili
RandomBu aslında okurlar için yazılmış bir şey değil. Kendi kendine konuşmayı seven bir kızın birine hediyesi. Ağlamaktan korkan ve duygularını söyleyemeyen. Biraz dostluğu ve biraz içtenliği hissetmek isteyen her yalnıza. Ve benim kimsesiz sahilime.
