You are worth it

Hoofdstuk 20

Pov: Aisha.

Home sweet home, na een paar dagen, hebben gehuild, gelachen en gehouden ga ik weer terug waar alles begon. Waar ik ben opgegroeid en waar mijn leven is gestart. Terug naar mijn ouders die goed voor me hadden gezorgd.
Nadat we uit het vliegtuig stappen werden we ontvangen door mijn ouders.

"Aisha!"

Ik draaide me om, het was m'n moeder, vader en mijn nichtjes Sadie en Sandy.
Ik rende naar ze toe en gaf iedereen een enorme knuffel." Hoe gaat het met jullie?" Vroeg ik aan ze terwijl ik ze een voor een losliet.
"Goed." Antwoordde mijn moeder.
" je nichtjes komen voor een paar dagen bij ons logeren, Alice en Greg gaan voor hun werk een paar dagen naar Japan dus jij zorgt de komende dagen voor je nichtjes oké?"

"Ik?" Vroeg ik verbaasd.

"Ja jij! Je vader en ik gaan  vanaf morgen een weekje weg dus jij bent vanaf nu verantwoordelijk voor hun."

"Nou oké, eh mam dit is Daniel. Daniel dit is m'n moeder."  Zei ik.
Waarom zijn m'n ouders niet gewoon duidelijk of ze hadden dit op ze minst kunnen vertellen. Een paar dagen van te voren, want nu moet ik m'n tijd spenderen aan m'n nichtjes. Wat ik totaal niet vervelend is of zo maar toch.
Nadat m'n ouders, en m'n nichtjes kennis hadden gemaakt met Daniel gingen we naar huis. Op tafel stonden allemaal tassen en in de keuken was het een grote bende. Ik rende naar m'n kamer om m'n koffer uit te pakken.
Mijn kamer was tot mijn verbazing ook een grote bende. Dit hadden Sandy en Sadie op hun geweten.

Ik trok mijn joggingbroek aan en een T-shirt en begon op te ruimen. En toen ik klaar was kwamen de zusjes naar binnen.

"Hoi Aisha!" Zei Sadie vrolijk.

"Niks te 'hoi Aisha' ! Kijk wat jullie met m'n kamer hebben gedaan! Vinden jullie dat normaal?" Zei ik fel toen ik de laatste doos opborg.

"Nou, dan ga je sowieso flippen als je hoort dat we...."

"Hou je kop Sandy!" Siste Sadie en gaf Sandy een duw.

"Dat jullie wat?!" Ik liep naar ze toe en trok Sadie omhoog.

Sadie keek me eerst dom aan en daarna biechtte ze het op." We hebben je vriendje opgesloten in de schuur."
En daarna begon ze keihard te lachen. Ik liet Sadie los en rende naar beneden.
Ongelofelijk! Ze hebben het ook echt geflikt! Als ik die twee the oaken krijg...
Ik liep naar de schuurdeur en deed hem open.
"Daniel! Gaat het wel met je?"

"Ja hoor. Die nichtjes van jou zijn me er eentje zeg!"

"Sorry daarvoor, zo zijn ze helaas altijd al geweest." Zuchtte ik.

"Het geeft niet, maar als je er echt mee zit..."

Daniel kwam met zijn lippen naar de mijne toe." Dan mag je me wel zoenen hoor." Lachte hij.

We drukten onze lippen tegen mekaar aan, hopen dat het superlang mocht duren... Geen stress, troep, gezeur, vervelende nichtjes....
Alleen Daniel, ik en de oude schuur om ons heen.

"GADVERDAMME!!!! AISHA LOOPT TE ZOENEN IIEEEW!!!" Schreeuwde Sandy en draaide de deur van de schuur op slot.

"SANDY LAAT ONS ERUIT!!!"
Schreeuwde ik op volle toeren. Geen antwoord. Wat ik wel hoorde was Sadie die Sandy naar binnenriep de deur die werd dichtgegooid. Terwijl ik nog zo had gezegd dat ze die deur niet moeten gooien. Ik deed het licht van de schuur aan en zocht naar gereedschap. Wat ik wel vond, een hamer.
"Aisha? Wat ga je doen?" Vroeg Daniel verbaasd.

"Ons hieruit halen." Antwoordde ik en sloeg me de hamer tegen de scharnieren van de deur. Na zes keer ertegen aanslaan duwde ik de deur open en viel het op de grond. Mijn hoofd kookte vol woede en ik liep naar de deur.
Ik deed het open en schreeuwde Sadie en Sandy naar beneden. Geen antwoord. Ik keek door het raam en zag ze buiten. Ik zag Sandy met Jayden praten en Sadie had een grote tas met boodschappen in haar hand. Ik liep naar buiten en trok beide nichtjes aan hun arm." Naar binnen. NUUU!!!" Zei ik boos.
"Sandy, kom je zometeen weer buiten spelen?" Vroeg Jayden aan haar.

"Misschien morgen als ze zich gedraagt Jay, maar voor nu hebben ze beiden straf!" Zei ik en liep met de meiden naar binnen.

"WAT BEZIELT JULLIE?! Eerst maken jullie een bende in het huis, daarna sluiten jullie Daniel en mij op en om het af te maken gaan jullie lekker buitenspelen!!"
Daniel legde zijn hand op mijn schouder en schudde zijn hoofd." Niet al te boos worden Aisha. Ik heb een idee." Daniel fluisterde het in mijn oor, er kwam een kleine lach op mijn gezicht en stelde het aan ze voor.
" meiden jullie weten wel dat jullie straf hebben toch?"
Sadie en Sandy knikte.
"Mooi, want jullie gaan deze hele bende opruimen. En als het niet voor vijf uur klaar is, mogen jullie morgen niet naar buiten."
Ik pakte de boodschappentas van Sadie en haalde de boodschappen eruit. Ik pakte onderin het bonnetje en een lijstje wat m'n ma aan Sadie had gegeven. Ik keek rustig alles na terwijl hun aan het opruimen waren. Daarna zette Daniel en ik de boodschappen weg.

Paar uur later....
"Meiden! Eten!" Riep ik. Sadie en Sandy kwamen allebei naar beneden. Rustig en kalm. Iets dat je zelden tegenkomt."wat eten we?" Vroeg Sandy.

"Noodles" antwoordde ik. Het was erg rustig, de meiden aten hun noodles en ruimden hun troep op. Daniel en ik keken elkaar verbaasd aan. Vlak daarna ging de bel." Hallo! We zijn weer terug!"
Het was m'n moeder die met tassen aan kwam sjouwen." Tjonge wat is het hier schoon zeg!" Was haar tweede indruk. M'n vader zette de tassen boven." Willen jullie ook wat eten?" Vroeg ik aan m'n ouders." Ik hoef niet! Ik had al in de stad gegeten!" Antwoordde m'n moeder en liep naar boven." En jij pa?"
"Ik zit nooit vol, wat eten we?" M'n vader trok z'n jas uit en ging aan tafel zitten." Noodles" zei ik.
"Lekker! Kom maar op met die kom ish!"
Ik schepte wat soep voor m'n vader op en begon aan de afwas.
"Waar is die Samuel knul gebleven?" Vroeg m'n vader nadat Hij een hap van zijn soep nam.
"Samuel? Je bedoelt zeker Daniel! Hij is nog wat extra boodschappen gaan doen."

"Jaja" antwoordde m'n vader." Ik dacht dat Nathan je vriendje was.." En m'n vader nam nog een hap.

Ik stopte met afwassen en draaide me om." Wat is er mis met Daniel?!" Vroeg ik bot.

"Niets, ik dacht gewoon dat jij en Nathan iets hadden"

"Nee pap! Ik en Nathan zijn gewoon vrienden en dat is altijd al zo geweest!"
En ik richtte me weer op het afwassen.

"Oh oké" en m'n vader ging weet verder met eten. Ondertussen ging ik naar boven, even kijken of die meiden misschien m'n kamer weer stiekem overhoop halen.
Maar ik trof alleen Sandy aan. In mijn kledingkast." Sandy! Wat ben je aan het doen?!"

"Kijken of je leuke kleren hebt, maar zo te zien is je smaak niet al te best hè?"
En Sandy ging verder met kleding afkeuren. " voor wie doe je dit allemaal?" Vroeg ik aan haar terwijl
ik al m'n kleren probeerde terug te zetten.
" Niemand" was haar antwoord. Dat had ik wel aan kunnen zien komen.
Maar ja dat is niet erg, het gaat er ooit wel een keertje uitkomen. Maar voor nu: ga ik slapen want ik ben doodop na die vlucht, schreeuwen, deur kapot slaan, kamer opruimen.....
Dus ik plofte op m'n bed en ging slapen.

🎃🎃🎃🎃🎃🎃🎃🎃🎃🎃🎃🎃🎃🎃🎃