Hayat bazen hiç olmadık zamanda olmadık insanlarla tanıştırır bizi. Siz o kişiyi ne kadar umursamazsanız ileriki zamanlarda o kişiye bir o kadar bağlandığınızı fark edersiniz. Zamanla seversiniz. Bağlanırsınız. Onun varlığıyla mutlu olursunuz. Ben hiç bir zaman bu duyguları tatmamıştım. Belki de hiç bi zaman böyle hissetmek istemediğim içindir. Hep kaçtığım için.
Gelelim benim hikayeme...
Evet bundan hemen hemen iki sene önce sıradan bir hayatım vardı. Liseye yeni başlamıştım. Yeni arkadaşlar, yeni okul, yeni insanlar. Evden okula okuldan eve gelen biriydim. Bigün hiç beklemediğim anda bir mesaj geldi. Caner diye biri. Tanımıyordum. Hayatıma girmek istedi. Çok istekliydi. Ama ben bunun olmasını istemedim daha doğrusu pek fazla umursamadım. Korktum kaçtım. Aslında çok isabetli bir kararmış.Herneyse... Bana sevgili olmayı teklif etmişti ama olmaz dedim. Kaçtım. Ama hayat iste zamanla konuşmaya başladık. Arkadaş gibiydik. Tabii bu zamanla değişmeye başlamıştı. En azından benim açımdan. Gün geçtikçe sanırım ona bağlanmıştım. Onsuz hiç gibi hissetmek ya da onunla konuşmadığım zaman boşlukta hissetmek sanırım aşktı. Ve ben kendimi bu aşka baya kaptırmıştım. Ama o önüne gelen kızla konuşan bi tipdi. Umursamaz tavırları vardı. Biraz korkmuştum ilk başlarda. Ama zamanla ona duygularımı hissettirmeye başladım. Sonra sevgili olduk. Evet bu hikaye sıradan olabilir ama devamını okuduktan sonra fikrinizin değişeceğinden eminim.
Yorumlarınızı bekliyorum
