İblisin Çocuğu

Kabus

Şiddetli bir esintiyle uyandım. Gözlerimi kısık kısık araladığımda uğultu sesleri yükseliyordu. Ayağı kalkmak için bir kaç kez uğuraştım. Sonunda yanımda bir ağaç gördüm ve ağca yaslanarak oturma hizasına geçtim. Etrafıma baktığımda bir mezarlıktaydım. Bir kaç dakika boyunca kendime gelmeye başladım. Düzensiz olarak sıralanmış mezarlar ürkütücü bir görüntü sergiliyordu. Ayağıya kalktım ve pantolonumun arkasına çamur nedeniyle yapışmış yaprakları temizledim.

İlerlemeye başladım. Bazen taşlar yüzünden tökezlediğim için serçe parmağım hissizleşti.

Sanırım 1 veya 2 km kadar ilerlemiştim. Bir an ayak sesleri duyuldu. Seslerin geldiği yöne baktım fakat hiçbirşey görünmüyordu. Zihnimin bana oynadığı bir oyun düşüncesiyle ilerlemeye başladım. Daha sonra yaprak sesleri geldi. Üzerine basılmış birkaç yaprak!

Bu sefer bir oyun olmadığını ve birinin beni takip ettiğini anladım. Adımlarımı hızlandırdım.

Çıtırdı sesleri yeniden duyuldu. Daha yakınımdan!

Nefes nefese koşmaya başladım. Nereye gittiğimi bilmeden. Kolum ağaçların sivri dallarına çarpmaya başladı. Büyük bir adrenalinle kaçtım. Bir anda bilmediğim biri kolumdan çekip beni göğüsüne yasladı. Kalbim göğüs kafesimden uçacakmış gibi hissettim. Beni tutan kişinin şekilli vücuduna vurmaya başladım. Yaptığım tekmelerden ve yumruklardan hiçbir sonuç çıkaramadım. Beni daha sıkı tuttu. Ben ondan kurtulmaya çalıştıkca beni daha sıkı tutuyordu. En sonunda dayanamayıp

"Şu lanet olası elini bedenimden çek" dedim".

Beni sakinleştirmeye çalışır gibi saçımı okşamaya başladı ve

"Sakin ol meleğim, benden zarar gelmez!" dedi.

İçgüdülerim güvenmememi istesede ondan uzaklaşmak istemiyordum. Fiziksel olarak onu bana bağlayan birşey vardı. Ve ben buna karşı koyamıyordum!

Bu adamı merak ediyordum. Kimdi? Neden bana yardım ediyordu?.

Sakince ellerimi beline sardım ve onu görebilmek için kafamı kaldıracakken.

"Hadi Maria tatlım okula geç kalmak istemezsin"