Street Sokağı gayet soğukdu.Yılın bu zamanları hava dengesiz olur.Ayakkabılarıma kadar bile soğuk girdi.Okuldan buraya kadar yürüyerek geliyorum-Servis'e binmeyi sevmiyorum-.Beyaz,siyah,kırmızı,sarı evlerin önünden geçiyorum.Ve işte bizim evimiz,bütün diğer evlerin yanındaki en karanlık ev.Aslında bu ev annemin tarzıyla olmuş olsaydı pembe,mor olabilirdi.Ama hayır büyükannem 'in bize bırakmış olduğu bir mirasdı.Bahçe kapısından girer girmez Simon yanıma koştu-Simon benim 4 yaşımdan beri arkadaşım.Babam noelde bir dilek hakkım olduğunu ve benim çok köpek istediğimden dolayı barınakdan almamıza karar verdi.Simon o zaman 1 aylıkdı ve onu önce tavşan sanmıştım, çünkü cinsi fini ve gerçekten çok küçükdü.-Kapıdan içeri adım atar atmaz annemin seslenişiyle irkildim."Emma sen mi geldin ? ".Ceketimi asarken Simon hızlı adımlarla yukarı koştu ."Hayır anne".Güldü.Annem dalgalı saçlarıyla ve seksenler giyim tarzıyla ve yeşil gözleriyle çok güzel bir kadındı.Bense tam tersine kahve düz saçlı,mavi gözlü bir kızım."Ellerini yıka ve buraya gel".Kafamı salladım ve yukarı çıktım.Bu arada ben Emma Miller.Asosyal,kitap kurdu,resim sever -ki ben kesinlikle resimde amatör olduğumu düşünsemde herkes güzel resim yaptığımı söylüyor-.Ellerimi yıkıyorum ve en sevdiğim jean 'ımı ve t-shirt'ümü giyiyorum.Diğer kızlar gibi gotik,havalı bir tarzım yok.Bunlardan öte yana ben daha renkli ,üzerinde desenli kıyafetleri seviyorum.Telefonuma bakıyorum."Ally kişisinden 3 cevapsız arama ".Ally benim 3.sınıftan beri en yakın arkadaşım-Ben arkadaş edinmiyorum-.Hoberilerimizden,fobilerimize kadar aynıyız .Düşüncelere dalmışken kapı birden açılıyor.Steve içeri hızlı adımlarla girmişti .Geldik en belaya .Steve benim erkek kardeşim.16 yaşında ergen tavırlarıyla ve haraketleriyle kardeş demek bile demek istemiyorum."Annem yemek vakti diyor".Daha cevap vermeme kalmadan koşarak çıkıyor.Aşığıya indim ve oturdum.Babam çoktan gelmiş gazete okuyordu.Babam ortaokulda matematik öğretmeni annemse yine aynı okulda rehber ögretmeni.Babam uzun boylu,sarı saçlı bir adam.Steve aynı babama benziyor."Emma kıyafetlerini yine atmamışındır umarım.Nefesimi tutmuştum."Hayır anne".Sesim gayet cılız ve yalancı çıkmıştı."Güzel ben bir bakayım".İşte bu olmadı."Tamam yemeğimi bitirdikten sonra toplarım".Annem sanki zafer kazanmış gibi güldü."Yalan atmanın yanlış olduğunu kaç kere söyliyeceğim tatlım".Steve gülüyordu."Tamam özür dilerim.Bu arada Steve bugün müdürün odasındaydı,sanırım yine başı beladaydı".Steve bana intikam gözleriyle bakarken bende ona zafer gülüşü attım."Ne
Steve bu sefer lütfen kopya olmasın " .Steve güldü."Anne aslında Emma bugün sana D aldığını söyledi mi ?"
Tamam şimdi benim başım dertte.
