Meleğim

23 2 0
                                    

    Annem,babam ve ben iki katlı,yeşil,cıvıl cıvıl bahçesi olan sevimli bir evde yaşıyoruz. Sabah saat 8.30 da herkes kahvaltıyı hazırlamak üzere mutfağa gelir. Müzik eşliğinde harika bir sofra hazırlarız.
                                 ***
Yine güneşli bir güne uyandık. Evde hiç ses yoktu. Yüzümü yıkayıp mutfağa gittim. Annem ve babam yoktu. Hiç geç kalmazlardı diye söylenirken masanın üstünde bir not buldum. Annemin el yazısıydı. "Babanla acil bir işimiz çıktı. Erken ayrılıyoruz evden. Kahvaltını yapıp okula git Meleğim" yazıyordu. (Annem bana Meleğim diye seslenir. İsmimin Melek olmasından dolayı sanırım) Acaba ne işleri vardı. Bu beni yiyip bitiriyordu. Kahvaltı yapmadan odama çıkıp okul kıyafetlerimi giydim. Çantamı akşam yatmadan önce hazırlamıştım. Kapıyı iki kere kilitleyip anahtarı çantama umursamazca attım. Ve evden çıktım.
                                ***

Okula doğru ağır adımlarla ilerlerken bir anda bir kitabımı çantama koymadığımı anımsadım. Eve doğru koşmaya başladım. Okula geç kalmamalıydım. Anahtarı almak için elimi çantama doğru uzattım. "Of,nerede bu!"diye söylenerek aradığım anahtarı sonunda bulmuştum. Titreyen elime aldığım anahtarı kapının deliğine sokma çabamdan sonra başarmamın sevincine varıcak kadar vaktimin olmadığını fark etmemin verdiği şaşkınlıkla iki kere kilitlediğim kapıyı açtım. Odama çıkmak üzere merdivenlere yöneldim.
                                ***

Tam o sırada mutfaktan sesler duydum. Korku dolu hislerle yürüyordum adeta. Duvarı döner dönmez annemin deniz gibi parlayan gözleriyle karşılaştım. Hemen ardından  da babam la. Müziği açmış kahvaltı hazırlıyorlardı. Şaşkın gözlerle "ne yapıyorsunuz" der gibi baktım. Annem hemen "biz de şimdi geldik" dedi. (Bu yalana inanacağımı gerçekten düşünmüş olamazlar! "O zaman neden üstünüzde pijamalarınız var" "kapı neden kilitlliydi" bu soruları sormayı çok istedim ama doğru olanın bu olmadığı düşünüp vazgeçtim. Hiç bozuntuya vermedim.) Kitabımı almak için geri döndüğümü söyleyip odama çıktım. Hoş,bu harika toplu odamda nasıl bulucaktım acaba kitabımı. (Evet çok dağınık bir odam var. Ve bıkmadan odamdaki eşyalarımın yerini değiştiren bir annem var!) zorlanmışta olsam kitabımı buldum ve merdivenlerden hızlı adımlarla indim. Elbette anne ve babamın fısıltılı konuşmalarını duydum ama duymamış gibi davranarak evden hiç olmadığım kadar hızlı bir şekilde ayrıldım!
                               ***

Yayımlanan bölümlerin sonuna geldiniz.

⏰ Son güncelleme: Sep 17, 2015 ⏰

Yeni bölümlerden haberdar olmak için bu hikayeyi Kütüphanenize ekleyin!

ADI:ÇINARHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin