Geride Kalanlar

anlatıyorum işte

İnsan bazen verdiği değerin karşılığını bekler. Ama sadece bekler. Çünkü; çok iyi bilir ki asla değer verdiği kadar değer görmeyecek. İşte bu insanı sevgiden mahrum kalmaya meyilli ediyor.

İnsanlar sevgiden mahrum kalabilir ama sevgiden mahrum yaşayabilir mi? Bence asla

Üzülmeyin bize de değer veren birileri çıkar elbet!!!

Keşke konuşmak kadar yazmakta kolay olsaydı. İnsanlar belki de duygularını daha iyi ifade edebilirdi. Çoğu zaman duygularımızı konuşarak ifade ederiz. Ama bazen karşındakiyle değil de kağıtla paylaşmayı tercih edersin.
Daha da kötüsü var!!!
Ne karşımızdaki insanlara ne de kağıtlara anlatabiliriz derdimizi. İşte bu daha kötü...
Bazen kendi yalnızlığımız içinde kayboluruz. Kendimizi ararız -ki çoğu zaman mağlup oluruz- Konuşamaz, yazamaz, kendimizi yeterince ifade edemeyiz...içimizdeki "ben" le yaşarız, gecenin bağrına sığınarak.