Gözlerimi yeni bir güne araladığımda, bu günün okulun ilk günü olduğunu hatırlayıp derin bir of çektim. Baş ucumdaki saat, sekiz otuzu gösteriyordu. İlk ders dokuz otuzda başlıyordu fakat, birdaha uyusam-ki istediğim zaman uyuyabiliyordum- herhalde ilk dersi kaçırırdım. Gözlerimi kapatıyım, uyumam beş dakika sürmezdi. Sızlanarak, sürünerek yataktan kalktım ve banyoya girdim. Odamda bir banyo olmasına alışık değildim. Çünkü bu şehirde yaşamıyordum.
Annem ve Babam, ben 12 yaşındayken ayrılmışlardı. O zamanları çok iyi hatırlıyordum. Kardeşim Elif ile her gece bağırış ve çağırışlardan uyuyamazdık. Sonra ise Annem beni ve Elif' i alıp İzmir' e taşınmıştı. Velayet Annem' e verilmişti. Arada bir babam ile görüşüyorduk. Anlaşmalı ayrıldıkları için Annem buna ses çıkartmıyordu. Şimdi ise Elif, Annem ile İzmir' deydi. Elif benden 3 yaş küçüktü. Annem ve Babamın bağırışlarından korkup hep ağlardı. O zaman onu susturmak, sakinleştirmek bana düşerdi. Bu böyle uzun sürüp gitmişti. Sanırım aramızda o yüzden kardeşlikten daha farklı bir bağ vardı. Arkadaş, Kanka, Dost...
Bu sene lisedeki son senemdi. Kendi isteğimle Babamın yanında okumayı seçmiştim çünkü Anneme daha fazla yük olmak istememiştim. Babam, her kavga sonunda kapıyı çarpıp evden çıkardı. O zamanlar Annem sessizce ağlardı ve ben, Annemin döktüğü her gözyaşı için bu adama kin beslerdim. Babam olsa bile...
Annem ile yaşantımız çokta lüks sayılmazdı. Oturduğumuz ev şehir merkezine yakındı. İki odası birde küçük bir salonu vardı. Bahçesinde Annemin ektiği tohumlardan oluşan birçok meyve ve sebze yetişmişti. Yatırım yaparak Anneme küçük bir butik açmıştık. Burada daha çok el emeği göz nuru şeyler satılırdı. Annem gerçekten iyi örgü örüyordu ve mağazada onun ördükleri çok beğeniliyordu. Annem siparişte veriyordu, birlik olup gelen malların parasını öderdik.
Babam ise burada zengin bir hayat yaşıyordu. Bana hazırlanan oda bizim evimiz kadardı neredeyse. Babamın birkaç tane fabrikası vardı. Anlayacağınız çok çok zengin. Hepsi de oyuncak fabrikasıydı. Gerçekten anormal para kazanıyordu. Biz onunla yaşarken farklı bir evde böyle bir yaşam sürüyorduk aslında... Sanırım bizim yokluğumuzda oyalanacak hiçbirşey bulamadığı için kendini işine vermişti. Oysa şuan annemlerle mütevazi bir hayat sürüyorduk. Ama bu evde benimle bu zenginliği paylaşan biri daha vardı. Babamın yeni karısı!
ŞİMDİ OKUDUĞUN
BAŞ BELASI
Humor"Poyraz!"diye bağırdım, karanlık, boş sokakta. Sesim boş sokağı inletmişti fakat, Poyraz yoktu. O pislik bana başka bir yerin adresini vermişti ve eğer ben şuan elim kolum bağlı, hiçbir şey yapamıyordum. Ve şuan Poyraz ölmek üzere olabilirdi. Uzun...
