Your life is Limited

The Dream

Pagdilat ko ng mga mata ko, ang usok ng paligid ko. Nasaan ba ko? biglang may umilaw sa itaas, sobrang liwanag ng ilaw at talagang nakakasilaw ito.

"Sofia. May natitira ka na lang na isang buwan para mabuhay. Pagdating ng ika-30 na iyong huling araw, ikaw ay mamumutla, mahihimatay at hindi na muling mabubuhay. Sulitin mo ang mga natitira mong araw, dahil bago sumikat ang araw, ikaw na ay akin nang kukunin"

"Ha? sino po ba kayo?"

"Alalanin mo na lang ang aking paalala anak... alalahanin mo..."

Bigla na lang akong nagising na hingal na hingal

"MOM!!! MOM!!!"

Biglang pumasok si mommy sa loob

"Sofie? anong nangyayari sayo?"

"I can't breathe ha...uh... ha....uh..."

Binigyan ako ni mommy ng inhaler

"Are you alright dear?" pag aalala ni mommy

"I'm fine mom"

"Ano ba kasing ginawa mo?"

"Wala. Its just a stupid nightmare"

"Don't you ever drink coffee again"

"Yeah ok."

lumabas na si mom sa kwarto ko at nakapagisip isip naman ako.

"Totoo kaya yung panaginip ko?"

Sus! hindi yun totoo, panaginip ko nga kay crush hindi magiging totoo, yun pa kaya?

*Bling*

1 new message recieved

09****

-Ian to. Kakaiba panaginip mo no? well totoo yun. Bye! forever! hindi na ko magrereply :)

0_______0

Nag text sakin si Ian. My greatest crush ever. Napaginipan ko na to, na makakatanggap ako ng message kay Ian at mismong magpapakilala sya. Unti unting natutupad ang mga panaginip ko. Ang weird.

Bumaba na ako at nag ayos para pumasok.

By the way, I'm Sofia Reyes. 16 years old. 4th year HS from **** Academy. Yung school ko ngayon ay pagmamay ari namin. Ang Daddy ko ay.... wala na.... he's dead. Mommy ko ang nagpapatakbo ng school ko, pinalano nila yun ni Daddy, kaso lang iniwan ni Dad si Mom. Kaya namahinga din si Mom sa school ko at pina handle muna kay Tita. Honor student ako and one of the three pincesses in our school. Yung dalawang Princess ay yung best friends ko.

May balak akong lumipat ng school kung san nandun ang one and only crush ko, si Ian Paulo Ebreo. Crush ko na sya for 3 years and lagi akong nag babakasyon doon. Kaya gusto kong lumipat pag college na ko.

Everyday lagi akong nag pa plano ng mga gagawin ko pag dating ko doon. Mahal na mahal ko sya, kaso lang parang dedma lang sya sa lahat. Pero kinakausap nya ko, kaso lang hindi ko pa pinagtatapat yung feelings ko sa kanya kaya baka di nya pa alam pero imposible yun dahil lagi kong pinapahalata sa kanya.

Btw naglalakad na ko sa hallway ng may tumakbong lalaki at binangga ako. May nalaglag syang Red note.

"Sofia, take you life limitation seriously. You only have 1 month to live. Hurry up!"

Maniniwala na ba talaga ako?

Nah!!!

Napaka imposible talaga!

pumunta muna ako sa locker ko at kinuha yung P.E uniform ko.

pagbukas ko, may red note na naman.

"Hindi ako nagbibiro. Totoong limitado na lang ang buhay mo kaya kailangan mo ng magmadali. Kung hindi, bibigyan kita ng signs hanggang sa unti unti na kitang makuha"

Whatever! tinapon ko yung note at agad na kong umalis, pero napa isip ako, natapon ko rin yung susi ng locker ko sa basurahan kaya bumalik ako.

Pagbalik ko, wala na yung red note at susi ko na lang ang nakita ko.

Medyo natakot ako dun. Kaya napa atras ako at may na bangga ako sa likod, kaya lalo akong kinilabutan

Hawak hawak nya yung braso ko ngayon

"Hoy! Sofia, ok ka lang?"

Haaaaay salamat at si Dianne to, ang bestfriend ko.

"Bat kanina ka pa jan takot na takot? may klase tayo nag cu-cut ka ba? samahan na kita tinatamad din ako eh"

"Tanga! hindi ako mag cu-cut, kinikilabutan na ko sa mga nangyayari dito eh" ang bilis ko mag lakad, parang takang taka na si Dianne sakin.

"Ha? di kita maintindihan" hinahabol pa rin ako ni Dianne dahil ang bilis ko talaga maglakad

"Sino ba sya? at bakit gusto nya kong kunin? anong pinag sasabi nya na limitado na ang buhay ko?" naguguluhang tanong ko.

Hinila ni Dianne yung braso ko.

"Teka nga, ano bang pinagsasabi mo? nababaliw ka na ba?"

Hooooo *exhaled*

"Ok. Pero wag dito sa hallway" tsaka na ko naglakad

"So mag cu-cut nga tayo?" nakatayong sabi ni Dianne

"Dianne!!" sigaw ko sa kanya at agad naman syang sumunod

pumunta kaming garden, wala ng tao dito dahil lahat sila nasa kanya kanya ng klase.

"Ok. I had this crazy dream about my limited life.."

"What? limited life? explain mo nga!"

"I have 30 days to spend my life starting now"

"Sofie... it's just a dream"

"Yeah, a dream came true"

"How'd you know?"

"There are signs, first after that dream, ian texted me saying my dream was true, second there's a boy that dropped a red note in front of me saying that I should take this seriously and hurry and third another red note came out of my locker with a note that I should take it seriously or else they will give me symptoms that will cause my early death."

"It's a prank"

"But maybe it's true"

"Maybe. Maybe yes, maybe no. Who nows how probability works? duh!"

"Yeah. you got a point"

"Haaaaay. Ang saya saya kaya mabuhay, kaya make the most of it, kung totoo man yung letter na yun o hindi at least araw araw nagsasaya ka na parang mamatay ka na."

Kahit kailan ang galing talaga mag advice nito ni Dianne, at kahit kailan talagang tamad tong babaeng to. Humilata na sa damuhan at akmang matutulog na. Tumabi ako sa kanya

"Oo nga, kung totoo o hindi iyon, at least ang saya saya ko araw araw, pero syempre hindi yun sasaya kung wala ka sa tabi ko. Ngayon pa nga lang ang saya saya ko na eh"

Nakapikit si Dianne at ngumiti. Niyakap ko sya.

Ang saya nga mabuhay, lalo na kung may kaibigan kang tunay :)

End of chapter

~Andy ^_~