Wrong Choice

Ard Arda Kovulmak

Merhaba!Bu benim yazdığım ilk hikaye.Umarım beğenirsiniz:)Yeni yazmaya başladığımdan biraz hata olabilir.İyi okumalar:))))

Yine kovulmuştum.Ne yapsam ne etsem bir işte en fazla 1 yıl çalışabiliyordum.Size kendimi tanıtayım.Benim adım Kendra.16 yaşındayım.Okula gidiyorum ve de çalışıyorum.Ben esasında çalışkan,mükemmeliyetçi ve Zeki bir kızım.Sadece kontrol edemediğim bir kaç özelliğim var.İlk sorunum hiperaktivite.Şöyle ki sıkıldığımda konsantre olamıyorum ve hiperaktivitem tavan yapıyor.Ayrıca çabuk da sinirleniyorum.Anladığınız üzere bazen biraz tehlikeli bir insan olabiliyorum.

Ben, hayatım boyunca hep çalışmak zorunda kaldım.Esasında çalışmak benim için sorun değil.Aksine ben tembel insanları sevmem.Çalışmak zorunda kalmamın nedeni fakir olmam.Doğrusu bu hayatta sadece babam,üvey annem ve üvey kardeşlerim olmuştu.Onlar da artık yoktu.Ölmüşlerdi.Sadece babamın bana bıraktığı ev vardı.Orada da işte oturuyordum. Bugün de şansım gülmemişti.Yine kovulmuştum.Doğrusu kovulmamın sebebini dahi bilmiyordum. Neyseki kenardaki param beni bir hafta idare ederdi.Yine de işten kovulmam moralimi bozmuştu.Sonuçta başarılı olamamıştım ve bu benim sinirlerimi bozuyordu.Düşünceli bir şekilde evimin yolunu tuttum.Eve geldiğimde paspasın altına sakladığım anahtarımı aldım ve kapıyı açtım.Evim Amerika'nın en ucuz mahallesindeydi. Evim yaşlı ve döküktü.Zaten evin hali beni pek de ilgilendirmiyordu.Sadece Kitaplığım düzenli ve çalışma masam da pırıl pırıl olmalıydı.Vakit kaybetmeden ödevlerime başladım.Okulda başarılıydım.Başarılı olmamın nedeni hırs değildi.Ben meraklı bir insanım.Yani okulda işlediğimiz her konu doğrusu bana değişik gelir.Ödevlerimi bitirdiğimde saat yarımı geçmişti.Yarın erken kalkacağımdan uyumaya karar verdim.

[Yarın]

Alarmım ölmek için çok gençti.Sizi baştan uyarayım beni uykumdan kaldırırsanız sizin için fena olur.Aynısı benim alarmım için de geçerliydi.Sonuç olarak sabahleyin saat 6:30 gibi alarm çalmaya başladı.Peki bizim akıllı Kendra ne sandı."Yangın alarmı".Sonuç olarak "yangıın" diye bağırıp yataktan fırladım.Fırlamam ile yorgana takılıp yere çakılmam bir oldu.Çakılırken refleksle masamdaki saate tutunmaya çalıştım.Tabi ki de yere düştü.Üstüne bir de "ayı Kendra" düşünce yavrucak hayata tutunamadan öldü.Neyse çok saçmaladığımı düşünerek banyoya koştum.İyi haber suratımda morluk yok.Kötü haber sivilceli bir suratım var.Zorunlu olduğum surat bakımını yaparak banyodan çıktım(Tabii dişlerimi de fırçaladım.).Neredeyse boş olan giyecek dolabıma baktım.Doğrusu diğer kızlar gibi "Bu gün ne giysem?" diye bir problemim yoktu.Çünkü o kadar seçeneğim yoktu.Neyse en sevdiğim yüksek bel kotumu ve üzerime de bir T-shirt geçirdim.Bu arada uyarayım modayla hiç alakam yoktur.

Giyinme faslı bittikten sonra buz dolabına gidip, kahvaltı olarak bir danone çilekli yoğurt aldım.(En sevdiğimdir).Zaten yoğurt küçücük olduğu için 1 dk bile bana dayanamadı.Kahvaltımı yaptıktan sonra saçımı taradım,anahtarımı ve çanatamı alarak evden çıktım.Anahtarı her zamanki gibi paspasın altına bıraktım ve okulun yolunu tuttum.İçimden sıkıntıdan dün öğrendiğim tarih dersinden "Roma'da Senato ve Magistralar" ı tekrarladım.İlk dersimiz tarihti ve ben Öğretmenin tüm sorularını bilmeliydim.Şey tarih hocama gıcık oluyorum da.Kadın bana hep en düşük notu veriyor.Normalde ben her şeyi nokta virgül ezberlerim.Yine de kadın bana gıcık.Neyse sınıfa geldiğimde düşüncelerimle vedalaştım ve sırama doğru yol aldım.Benim sıramın yanında kıvırcık saçlı bir çocuk oturuyordu.Evet sıralarımız ikişerli ve evet okulda dışlandığım için tek benim yanım boş.Doğrusu çocuğa "yazık" bakışımı attım.Çünkü büyük ihtimalle sınıfın ikinci dışlananı olacaktı.Çocuğun yanına oturduğumda beni fark etmedi bile.Elinde bir pervane yapmakla uğraşıyordu.İçimden "Oha çocuk pervane yapıyor!" diye geçirdim.Az çok tamir bildiğimden,ki 2 yıl bir tamircide de çalıştığımı düşünürsek normal,bunun bir pervanenin alt yapısı olduğunu anlamıştım.Acaba çocukla tanışsam mı diye üşengeçliğim ve tatlı olan yanım savaş verirken tahmin edin üşengeçliğim kazandı, ki bu bir Kendra için normal.Sonuç olarak insanlarla iyi anlaşamıyorum.Bunları düşünürken,arkadaşlar uyarayım ben içimden hem konuşup hem de sıkça düşünürüm,zil çaldı ve içeri yaşlı tarih hocamız girdi.Hadi ama kadının kulakları yaşlılıktan duymuyordu.Doğrusu benim fısıldadığım her şeyi duyup öbür öğrencilerinkini duymuyordu.Tarih hocasını her gördüğümde olan irkilme yeniden olmuştu. Öğretmen yanımdaki kıvırcık saçlı çocuğu kaldırıp kendini tanıtmasını istedi.Çocuk gülümsedi ve "Benim adım Leo.Leo Valdez. 17 yaşındayım."İçimden "Ahh bu klişeler" diye geçirdim.Aynısını bir kaç sene önce ben de yapmıştım ama benim işim daha zordu.Yaşıma göre daha zeki olduğum için bir sınıf atlamıştım.Yani şu an 16 yaşındaydım.Leo kendini tanıttıktan sonra yerine oturdu.Tarihçi beni tahtaya kaldırdı ve sözlü yapmaya başladı.İç sesim şu an "Hah biliyordum işte! Hazırlıklıyız işte!LALALA" diye şarkı söylerken dışımdan ise çok rahat ve "poker face" gibi gözüküyordum.Ben genelde zaten böyleyim.