Chapter 3: Absent
Myrtle POV
Yay! Kakagising ko palang. Ang lungkot ko kahapon. Pero sumaya naman, bumalik sya. Ewan ko kung bakit ako lumungkot nung sabi nyang aalis sya? Liligo na ako at baka malate pa ako sa school. Maya-maya, tapos na ako lahat. Nandito na ako sa school. Nasaan na kaya yung dalawa? Pumunta muna akong cr. Pagkapasok ko. Si Karen ba yun? Lumapit ako sa kanya.
Myrtle: Karen!
Karen: Myrt!
Myrtle: Hinahanap kita kanina eh.
Karen: Sus! Lika labas na tayo.
Myrtle: Ok!
At tumawa kaming dalawa. Ewan ko? Bakit nga ba? Hahaha! Habang naglalakad kami papuntang room.
Myrtle: Nasaan nga pala si Yves?
Karen: Absent daw sya. Bakit mo natanong?
Myrtle: Wala lang!
Lumungkot naman ulit ako. Totoo na ba yun? Na absent sya. At nakapunta na kami sa room. Grabe! Hindi ako sanay na wala si Yves. After the class, pumunta na kami sa Canteen. Grabe ang lungkot ko.
Karen: Myrt, anong gusto mo?
Myrtle: Gusto ko nang umuwi.
Karen: Anong gusto mong pagkain. Loka!
Myrtle: Kahit ano.
Karen: Meron bang pagkaing "kahit ano"? Ayan ka nanaman eh. Wala lang si Yves, lungkot mo na.
Myrtle: Kung anong iyo, yun na akin.
Karen: Ok!
Karen POV
Anong kayang nangyayari dito kay Myrtle nanaman? Ang lungkot ngayun kasi wala si Yves. Umorder na ako ng pagkain namin. At umupo na.
Karen: Oh, pagkain mo.
Myrtle: Salamat.
Kain.Kain.Kain.Kain. Tapos na. Habang nasa seat pa kami.
Karen: Myrt, anong nangyayari sayo?
Myrtle: Wala lang. Ang sama kasi nangpakiramdam ko.
Karen: Kasi wala sya.
Myrtle: Huh? Anong wala sya?
Karen: Wala si Yves kaya ang lungkot mo.
Myrtle: Ano?
Karen: Alam mo, nalalahata na kita. May gusto ko ba kay Yves?
Myrtle POV
Nagulat ako nang tanungin sa akin yan ni Karen. " Alam mo, nalalahata na kita. May gusto ko ba kay Yves? " Ano ba? Anong isasagot ko? Wag na!
Karen: Myrt, silent means ye-----
Myrtle: Oo! Gusto ko na sya! Mahal ko na sya! Ok na ba yun sayo?
Napasigaw na ako. Huh? Totoo ba yung sinabi ko? " Oo! Gusto ko na sya! Mahal ko na sya! Ok na ba yun sayo? " OhMyGod! Grabe na huh! Oo, tama yan. Mahal ko na sya.
Myrtle: Ka, sorry!
Karen: Bakit ka nagsosorry?
Myrtle: Nasigawan kita.
Karen: Ok lang yun. Eh? Totoo ba yung sinabi mo?
Myrtle: Oo, totoo yun.
Karen: So kailangan nya na yung malaman.
Myrtle: Wag na muna. Secret nalang muna natin yun.
Karen: Ok!
