Beyaz İnci

Merhabalar Ben Beyaz

''Merhabalar ben Beyaz. Teyzemle birlikte yaşıyorum. Annemle babam ben küçükken beni teyzeme terkedip kaçmışlar aşklarına mani oluyordum sanırım. ''

Teyzemin öldürücü bakışlarını üzerimde görünce sustum.

''Beyaz ama napıyorsun? Ne anlaşmıştık? Kendini ifade edeceksin ama kendine acıyarak değil dalga geçerek değil. Sosyal ilişkilerinde bunu yapamadığın için bugün hiç arkadaşın yok . Lütfen şimdi daha düzgün bir şekilde tekrar deneyelim. "

Yaklaşık 2 saattir psikoloğun önerisi üzerine sosyal fobimi(!) yenmek adına ayna karşısında kendime kendimi anlatıyordum. Sorun şu ki bende sosyal fobi falan yok! İstesem onların saçma muhabbetlerine girip onlarca arkadaş edinebilirim. Ama istemiyorum belli bir zaman sonra bana acıyacak, benimle günlük yaşamda yaptıklarını paylaşacak bir insana ihtiyacım olmadığını düşünüyorum. Ama buna tabiki ikna olmuyorlar.

Her insan sevmeye sevilmeye muhtaçmış herkes paylaşmaya ihtiyaç duyarmış. Ben duymuyorum. Ben o sahte gülüşlerden o biçimsiz entrikalardan uzakta iyiyim.

Mutlu muyum? Hayır değilim.

"Merhabalar ben Beyaz. Aslen manisalıyım ama şuanda İstanbul 'un Fatih semtinde teyzemle birlikte ikamet etmekteyim. Teyzem terzidir.Bir gelinlikçide çalışarak geçimimizi sağlıyor. Tüm hayatını bana adamış durumda. Oysaki ben ilk aşkını elinden almış olan kızkardeşinin ona en büyük kazığıyım."

"Beyaz!!! "

Hayır durmayacaktım herşey çok normalmiş de birtek ben sorunluymuşum gibi davranmasından çok sıkılmıştım. Bozuksa bile pskolojim boş yere bozulmamıştı.

"He bir de belalımız var annem ve teyzemin biricik kuzenleri Abdi. Nam-ı diğer Sülük Abdi. "

"Beyaz diyorum..."

"Anannem ve dedem öldüğünden beri teyzemi sürekli taciz eden ben büyüdükçe ilgisi bana kayan ve her boş bulduğunda sarkıntılık eden Abdi."

"Beyaz kes şunu yeter artık! "

"Ama gelin görün ki benim sosyal fobim var. Nasıl oluştu acaba bir fikriniz var mı?"

Nefes nefese kalmıştım teyzemse derin bir nefes verip yanıma yaklaştı. Başımı göğsüne dayayip kollarıyla sardı beni. O yumuşacık ses tonuyla sarmaya çalıştı yine ruhumdaki yaraları.

"Beyaz kızım benim. Biliyorum istediğin hayat bu değildi belki. Ama inan benim de istediğim hayat bu değildi. Ama ben buna karşı çıkmak yerine bununla yaşamaya çalışıyorum. Akıntının tersine kürek çekmek o kadar da kolay değil. Ve inan akıntının seni götürdüğü yer herzaman da çok kötü olmuyor. Bak benim teknem kapıldı akıntıya çok çırpındım tersine gidebilmek için ama beceremedim. Hayat beni buraya savurdu. Ama savurduğu yerde sen vardın. Sen benim bütün bu dalgalı denizde çapam oldun. Sabitledin beni olduğum yere. Sen benim dayanağım oldun. Birlikte büyüdük biz seninle. Annen bıraktığında 19 yaşındaydım daha."

Gözlerim doldu. Ona değildi kızgınlığım hayataydı. O da gözlerindeki yaşları gizlice silerek devam etti konuşmaya.

"Yani anlayacağın küçük hanım sen benim için çok değerlisin. Kendine haksızlık etme. Yetenek sınavını da geçtiğine göre seni okula kayıt ettirebiliriz. Ve sen bambaşka bir Beyaz olarak okuluna baslayacaksın. Arkadaş edinceksin. Yaşıtlarının yaptıkları şeyleri yapacaksın. "

Kendimi bildim bileli resim yaparım. Teyzem maaşından artırdıklarıyla bana boyalar paletler fırçalar aldı. Ben de sosyal fobi(!) sahibi olduğumdan hayallerimle sosyalleştim. Sonuç olarak güzel bir üniversitede yetenek sınavını geçip güzel sanatlar fakültesinin resim bölümünü kazandım.

Hayatımı bir kar küresine benzetiyorum. Camdan bi fanusda teyzemle birlikte yaşıyoruz. Hiçkimsenin içeri girmesine izin vermiyorum.

Biliyorum annem babam dışarda biryerlerde. Belki otobüste yanyana oturuyoruz. Belki bir banka sırasında önüme geçti diye kızdığım kişi babam. Belki de geçen gün ayağım takılıp tam yere kapaklancakken beni yakalayan abladır annem.

Bir insanı evladından vazgeçirecek sebep büyük birşey olmalı. Belki babam büyük bir mafyanın oğluydu bana zarar vermesinler diye kaçarken beni bırakıp kaçtılar. Ya da belki de annem kanser hastasıydı babam da anneme çok aşıktı onu bırakamıyordu ama durumu yoktu bana bakamayacaklardı. Ne bileyim belki de annem teyzemin elinden tek mutluluk seçeneği olan adamı çaldığı için ona onu bağışlaması için beni hediye etmişti. Yok artik!

Sonuç olarak onları eğer olur da birgün tanırsam sadece bu sorunun cevabını isteyeceğim. Neden? Diyeceğim. Ne onların sevgisini ne sefkatini ne de kokularını isteyeceğim onlardan. Tek isteğim tüm bunların neden böyle olduğunu öğrenmek.