นายมัน"บ้าไปแล้ว

ตัวป่วนชีวิต

ฉันถึงบ้านด้วยอารม์เบื่อหน่าย
"คุณหนูคะ...คุณท่านเรียกพบค่ะ ดูเหมือนจะเป็นเรื่องสำคัญนะคะ"แม่บ้านเดินมาบอกฉันอย่างรีบร้อน
ร้อยวันพันปี พ่อไม่เคยเรียกฉันนี่นา เอ๊ะ!! หรือว่าพ่อจะยกมรดกให้ฉันแล้ว^=^ไปดีฝ่าาา

"แกต้องแต่งงานกับอาทา ลูกชายเพื่อนรักของพ่อ โดยไม่มีข้อแม้ใดๆทั้งสิ้น!"
"แต่พ่อคะ!!"ฉันกำลังจะอ้าปากเถียง
"งานแต่งจะมีขึ้นเดือนหน้า แต่พ่อจะให้พวกเเกลองใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันก่อน พรุ่งนี้อาทาจะมาย้ายมาอยู่ที่บ้านเรา okนะ ถ้าแกไม่โอเค ฉันตัดแกออกจากกองมรดกแน่!!" แล้วพ่อก็เดินออกไป
-0- >\\\<
ไม่นะ!!ให้ตายเถอะ พ่อจะทำแบบนี้กับฉันไม่ได้นะ><
...
รุ่งเช้า. ฉันตื่นขึ้นมาพร้อมกับอาการงัวเงีย...ฉันให้มือคลำๆหาโทรศัพท์ของฉัน...แต่เอ๊ะ!!มีคนหยิบโทรศัพท์มาให้ฉันด้วยล่ะ
"ขอบคุน" ฉันพูดทั้งๆที่ยังไม่ได้ลืมตาเลย ก็คนมันง่วงนี่นาาา^^
"ไม่เป็นไรหรอก ^^" คนอีกคนพูดขึ้นพร้อมกับขยี้หัวฉัน. แต่เอ๊ะ!!แล้วใครอ่ะ!!ฉันลืมตาขึ้นอย่างรวดเร็ว
โอ้แม่เจ้า~'~~~เขาหล่อมากกกกกก ผมสีดำซอยลงมาเข้าทรงกับรูปหน้าที่ถูกสร้างขึ้นมาอย่างลงตัว
"เฮ้! มองจนจะกินฉันไปทั้งตัวแล้วนะ เธอน่ะ;("เขาพูดพร้อมทำแก้มป่อง น่ารัก><
"นะ...นาย..เป็นใคร!!!เข้ามาในนี้ได้ไง?" ให้ตายเถอะ ถึงจะหล่อแค่ใหนนก็ไม่ควรเข้ามาในนี้นะ นี่มันนห้องช้านน
"ฉันชื่อ อาทา มาอยู่ดูแลเธอ แล้วก็เขามาได้ไงน่ะเหรอ ก็เดินเข้ามาน่ะสิ:p " ดูมันตอบ - - แต่เอ๊ะ นี่สินะ ไอ้คนที่ฉันต้องแต่งงานด้วยอ่ะ TOT ปากหมาชิบ