kaybolmuş hisler

part 1

Medyadaki ben yani zeynep
18 yaşımdayım istanbul da yasiyorum daha dogrusu yasiyodum olaylar biraz iç acıcı once iyi bir hayatım vardı güzel bir okulum hatta popi bir grubum bile vardı okulda alay konusu olan bir grup kız vardı aileleri olmayan. Okulun karsisindaki yetimhanede kalıyolarmış okulun ilk günü onlarla cok dalga geçmistim guzel botlarım cool hırkalarım vardı tabi simdi onlardan eser yok neyse devam edelim. Yine birgün okula gitmek için giyindim gùzel kot ceketim giydim ve kahvaltıya oturdum babam gazete okuyo annemde bana bir seyler anlatıyodurdu :

- zeynebim bugun eski kıyafetlerini yurda bagışladım

Annemin sozlerinden sonra babam birden rengi değisti kaslarını catarak

- daha kıyafetlerini yeni almıştık ne ara eskidiler nurten
Bu arada nurten annem oluyo.

Annem babama baktı ve

-İçeri geç zeynep

Annemin lafìndan sonra yavas adımlarla odama gittim tabi gitmedim gitmiş gibi yaptım kapıdan gòzetliyodum onlari annem babama dönerek

- İsler kotu olabilir ama bunu kızımıza belirtmesen akif.

Babam yuzu dustu

- nurten isler kotu yapamiyorum bugün toplantı var hersey bu toplantıya bağlı

Duyduklarıma sasırdım yavas adımlarla odama gittim okul çantamı aldım ve aynanın karşına gectim her zamanki gibi güçluydum veya oyle sanıyodum birkac dakka sonra evden çıktım arabaya binip şòfere

- hadi cabuk gidelim.

Dedim ve hızlıca okula geldim Sınıfa girdigimde yine gözler üstùmdeydi bir gülüş attım ve yerime oturdum ve yetimhanenin kızlarının ustunde hırkamı gördum ve sırıtarak yerimden kalktım ve

- Hırkamda çok yakısmıs

Birden tüm sınıf bana baktı ve alaycı gülùslerle kızlara baktilar.
Sonra kız hırkamı çıkarip yere attı ve

- senin hırkana kalmadim be dedi ve sınıftan çıktılar yaptıgim seyden gurur duydugum soylenemez ama yapmıstim ama onca kızın küçük düsmesinin bedelini ağır ödedim
Okuldan çıkıp eve geldigimde annem ve babam kavga ediyordu babam birden belindeki silahı cekti bende dona kalmış onaları izliyordum babam silahı kafasina dayadı annem ise çıglık çıglıya bağırıyordu annem babamin elinden silahı almaya calisti bnde o anda cıglik atiyordum baba yapma diye ve birden mermi sesi yüreğimin tam ortasi geldi kulaklarımda annemin çığliklari bir baktımki annem yerde kosarak annemin yanina gittim yerde kanlar icindeydi babamda "Kızım beni affet" dedi ve bir silah sesi daha ne yapcagımı bilmiyordum bir yandan dolu gözlerle ağlarken diyer yandan annem ve babam yerde kanlar icinde ve sonrasi belli heryerde çığlık sesleri bir yandan ambulans sesleri bir yandan yasananlar . olayi anlattigimda hala şoktaydım nasıl olurdu bunlar. O gun tum gun agladim onlarin kokusu burnumdaydı ve ertesi gun yanimda yetimhaneden yetkili kisiler ve birde polis.
Polis olanları kadına anlattı sonra kadın bana bakarak

- Hadi bakalim kalk artık gitmemiz lazım

Dalga gectigim yere gidiyorduk o kızlarin gittigi yere onlari küçümsedigim yere...

Arabadan indim ve kapinin onunde durdum asıl hayatım simdi basliyordu...