1st day of foundation
Nahihiya man akong pumasok dahil sa gustong ipasuot ni bianca sakin. Revealing dress? Hmm i wonder what i look like?
Papasok palang ako ng gate ay marami ng nakatingin sakin.
Pangit ba ako ?
Sabagay kaylan pa naging maganda ang pangit hahaha lol
"Oh my ghad!! Bessy ang ganda mo!!" Napatingin ako agad sa matinis na boses ni bianca. Aga aga, boses niya agad ang maririnig sa buong campus.
Nahihiya akong lumapit sa kanya habang hawak ang laylayan ng suot kong dress kasi pataas ito ng pataas.
"Papatayin talaga kita bessy, i'll swear" pagbabanta ko sa kanya.
"Chill lang bessy, mainitin ang ulo eh, bakit hindi na lang tayo mag enjoy, tara na?" I nodded at sumunod na ako sa kanya
"Bessy try natin yung horror booth" Tanong ko sa kanya. I like adventures kaya hihihi. Hindi na siya sumagot at hinila ko na siya agad.
Dahil marami kaming pumasok sa horror booth. Hindi ko na ngayon alam kung asan si bessy. Mamaya ko na lang hanapin, magstart na kasi.
May mga biglang susulpot na kung ano ano sa paligid.
"AAAAHHHHHH!!!!!" Malakas na sigaw naming lahat. Bigla na lang ako napakapit sa tabi ko. Hindi ko na pinansin kong sino yun. Basta ang alam ko lalaki siya dahil na rin sa tigas ng braso niya. Nakakapit parin ako sa lalaking asa tabi ko ngayon. Pano ba naman kasi, nakasunod samin yung mga multo. Ginawa nilang makatotohanan. Imbis na manika lang yung ipakita. Tao ang ginamit para may kabuhay buhay ang horror booth nila.
Muntik na akong nadapa dahil parang nagkastamped. Buti na lang mabilis akong inalalayan niyong lalaking hindi ko parin alam kung sino. "Be careful" maingat pero malambing niyang sabi sakin. Malapit na kami sa exit, hinila ko na yung lalaki kasi natatakot parin ako. Hindi ko inaasahan yun na marami parin ang maglalabasan.
Paglabas na paglabas ko, si bianca agad ang hinanap ko, hindi ko na inintindi ang lalaking kasama ko.
"bessy!!" agad akong lumingon sa pinanggalingan ng boses.
"San ka ba galing? Alam mo bang kanina pa ako nagiisip kong ano na nangyari sayo" agad akong lumapit at nagtanong sa kanya, chineck ko na rin kong may kakaiba sa kanya bka namaligno na siya, hahaha ansabe naman ng drama
"Ang OA mo bessy, uyy kevin anjan ka pala" tsaka lang ako lumingon sa likod ko, at atad na nanglaki mata nang marealize kung sino yung niyakap ko kanina.
"Ah oo, nakita ko kayo na pumasok sa horror booth kaya sinundan ko na kayo"
Buti na lang, hindi niya sinabi na niyakap ko siya dahil sa takot. I felt akward between us kaya nagpaalam na lang muna akong pupunta sa canteen dahil na rin sa gutom na ako.
Habang binabaybay ko ang malawak na pasilyo ng hallway. Hindi ko maiiwasan na mahiya habang titig na titig naman sakin ang mga lalaki sa paligid ko.
May dumi ba ako sa muka.
My ghad, bka meron nga hindi man lang sinasabi sakin.
So i decided to go to the wash room first. Nang tignan ko naman sarili ko, ok naman ako medjo oily nga lang. Kaya nagapply na lang ako ng powder.
Then pumunta na ako sa canteen at talagang gutom na ako.
Pagkatapos kong bumili ng kakainin ko. Nagdecide na akong sa dulo na lang ako umupo kasi ayoko ng agaw attention.
Habang kumakain, may lalaking umupo sa harap ko kasabay nun ay ang paglapag din ng tray niya.
"Hi couz" masayang bati sakin ng lalaking nasa harapan ko.
"Oh kaw pala, what brings you here?" tanong ko sa kanya.
"Ano ba sa tingin mo ang ginagawa sa canteen?" I rolled my eyes. Pilosopo parin siya hanggang ngayon.
Tinignan ko na lang siya ng masama then pinagpatuloy ko na ang pagkain ko.
"Guess what couz?" after a few minutes nagsalita ulit siya.
Tinignan ko lang siya, nang hindi siya ulit nagsalita ay nagsalita na rin ako.
"What is it luke? Hindi ako manghuhula" inis na inis kong sabi sa kanya.
"Ok fine. Kilala mo naman siguro si Lance Andrada di ba?" Tanong niya sakin.
Bigla kong nabitawan ang spoon and fork ko dahil sa inpormasyong sinasabi niya ngayon. Nanlamig ako bigla sa sinabi niya.
Nang di ako sumagot. Nagsalita ulit siya.
"Dito na siya mag-aaral couz so be ready" napatingin na lang ako sa kanya. Nanlabo ang paningin ko siguro dahil ito sa naiiyak ako, di ko na alam ang gagawin ko matapos magflashback ang isa sa mga dahilan ko kung bakit andito ako ngayon sa manila. Akala ko matatahimik na ako, yun pala susundan ako ng taong nagiwan ng marka sa puso at pagkatao ko.
