I'm in Love With an Otaku

Oh, my first story here on wattpad~! I'm a newb. OTL 

Pasensya na po, medyo mas sanay lang mag-type sa English... hehe. 

Ah, anyways, this still remains as an idea. Medyo busy po sa school kaya... hindi ko alam kung

kelan ulit makakapagdagdag. 

... kung makapagdadagdag man. //gets shot 

Oh well. Sana ma-tripan nyo pa rin to kahit medyo may kaguluhan ang prologue!

=o=o=o=o=o=o=o=o=o=o=o=o=o=o=o=

Prologue:

Ako si Luzviminda Dela Cruz, 18 years old. Nasa college na ako, currently taking Bachelor of

Secondary Education, major in Social Studies. Certified NBSB. Sa maniwala man kayo o sa hindi,

maganda ako. Echos. Hindi naman sa pagmamayabang pero, promise, marami talaga ang

nagsasabi. Pero ewan ko ba, wala talaga akong interes sa mga lalaki. Alam ko, sa kanila ako

madalas bumabarkada, pero... wala talaga akong nararamdamang love para sa kanila. Nandidiri

ako kapag may nagsasabi sa akin na crush ako ni ganito o ni ganyan.

Hoy, alam ko ang Iniisip mo! Hindi ako tomboy, 'no! Actually, may kinaaadikan din ako na mga boys.

Madami akong crush na anime characters. As in, mamatay-matay na ako sa pagsesearch ng

pictures nila sa google sabay print at ipa-paste sa cover ng notebook. Pati nga books ko eh, tadtad

na.

Naisip ko lang... siguro noong past life ko, marami akong bad experiences sa love kaya ganon na

lang ang pag-ayaw ko dito. Well... hindi naman sa ayaw... walang interes, I mean.

Oh, medyo may pagka-pessimistic nga pala ako. Iniisip ko na wala namang seseryoso sa akin IF

EVER (with 1% chance) mai-inlove ako. Medyo may katangkaran ako para sa isang Asian na

babae. It's either mas matangkad or kasingtangkad ko lang ang karamihan sa mga lalaki.

Magulo din akong tao... tsaka moody. Kilala rin ako bilang ang-babaeng-walang-pakialam sa klase

namin... ever since elementary. Ni hindi ako nagsusuklay, nagpupulbo, at nagpapamango every

after classes. Na-adopt ko na kasi yung Japanese culture sa sobrang panonood ko ng anime at

pagbabasa ng mga manga. Yung, kung ano itsura nila pag-alis ng bahay, yun na rin lang pag-uwi.

Wala nang ayus-ayos. Ah, whatever. Bakit ko kailangang gawin yun? Wala naman akong

pagpapagandahan 'diba?