Yanlış Adres

Yanlış Adres #3

Annemin bana asla bahsetmediği ikizim ve ben öylece birbirimize bakıyorduk.Elim o iki yırtık fotoğraf arasinda sıkışıp kalmıştı sanki.Sanki buraya hiç gelmesem daha iyi olacakmış gibi bir his vardı içimde.Sonunda bunun şokunu atlattık ve birbirimizi hatırlamaya çalıştık.Binlerce kez denedik.Hatirlayamadık , koskaca ikizimizi hatirlayamadık!Sonra hayatından bahsetmeye başladı.Giyim tarzı , konuşma tarzı ,ses tonu , yüzü ,fiziği sanki benim kopyalanmış halimdi.Fakat aramızdaki tek fark o çok asosyal ve karamsardı.Ben ise aşırı derce sosyal, iyimser ve kendisine ilgi gösterilmesini çok severdim.Karakter olarak çok farklıydık.Benim gözümde imkânsız diye birşey yokken onun gözünde sanki yaşamak imkânsızdı.Birsure sonra birbirimize alıştık.İş yerinden gelen telefonları takmadım ve kovulduğuma dair mesajlar aldım.Aynı anda babam ve annem aradı.Babam onu, annem beni.Başka bir odaya geçtim ve onlanlari anlatmaya başladım.
-Onu buldum.
-Kimi?
-Benden yıllarca sakladığın gerçeği.
-Kızım bulmaca gibi konuşmasana!
-İkizimi buldum anne.
Nedensiz bir şekilde sinirlenip telefonu yüzüne kapattım.Evi gezmeye başladım.Sanki bu ev başından beri ait olduğum yermiş gibiydi.Koltuğun arasında bir adet kâğıt buldum.Kâğıtta yazısını okuyamadığım bir ek yazısı vardı.Biraz kurcalayip kağıdın ne anlama geldiğini anlama geldiğini anlamıştım.Sanırım kızımız bulanima girmiş.Biraz kahkaha attıktan sonra neden bulanıma girdiğini cözmeye çalıştım.Tek dostu olan Yaprak gözünün onunde aşık olduğu adam tarafından arabayla ezilmiş.Malum tek arkadaşı ölünce depresyona girip kendini uyuşturucuya vermiş.Arkadaşlıkları güzelmiş ama ben kardeşimi uyuşturucu mağduru yapamam.Başından beri beni izleyen Eylül, kapıya omzunu yaslayıp dikkatimi çekmesi için boğazını temizledi.
-Merak etme cici kız uyusturuyu bıraktım.
-Hiç inandırıcı gelmedi.
-Daha benle tanisali 1 saat bile olmadı.
-Sonuçta kardesimsin.
-Kardesinim.