Giriş

Bölüm 1

Nerede kalmıştık giriş bölümümüzdede yazdığımız gibi belli bir ray üzerinde hep aynı noktalardan geçmek zorunda olduğumuz yerler var. Kendimizi az biraz tanıdıkça herşey planlandığı gibi harekete koyuluyor. Bebeklikten çocukluk çağına geçiş dönemi evet evet yanlış hatırlamıyorum. Bu şekilde aynen 1. Sınıf ile başlıyor serüven ilk gün ilk ders ilk tenefus ilk arkadaşlıklar ilk aileden ayrı zaman geçirme gibi tatlı heyecanlar...
Aslında okumak sıkıcı herkes tarafından bu böyle benimsenmiştir. Nedeni ise çok açık ve net bıkkınlık getirene kadar okuyoruz. Çünkü bence eğitim ve öğretim denilen bu sistem anlayışı hayatımızda ihtiyaçlarımizi karşılamayı öğretecek kadar olmalı diye düşünüyorum. Matematik mesela evet çok banel oldu ama en güzel örnek olarak bunu alabiliriz. Bence toplama çıkarma bölme ve çarpma işlemlerini bilmemiz bence hayatımızın geri kalan kısmını idame ettirebilmemize yeterli olacaktır. Eski adı ile fen bilgisi vücudumuzda hangi organlarimiz hangi işlevde görev alıyor bence bundan fazlası fen bilgisi için sistamik ezbere dayalı bir eğitim anlayışından başka birşey değil.
Ama başta sölediğim gibi belli bir sistem oturmuş bunu ne ben nede bireysel olarak bir başkası değiştiremez. Daha fazla bende sistemli konusmim sizide baymaya gerek yok...
Kitabın ismini koyarken de düşündüm. Kendim için hiç yaşamadım Biliyormusunuz. Bazı insanlar vardır ki hep başkalarının mutlu olmasi için kendi hayatlarını ortaya koyarlar. Kendilerinden birseyler verirler. Ve benim gibi kendileri hariç etrafındaki tüm insanları mutlu etmekle ugrastiklari surece hep mutsuz olmaya mahkumuz. Mutluluk aslında pahalı birseydir. Ben herkesten farklı düşünüyorum bu konuda neden diyecek olursanız herkes mutluluğun güzel ve kolay birsey olduğunu biliyor fakat kimse bunu beceremiyor mutlu olmak için kendimize sebep yaratmıyoruz. Bu yüzden herkesin başarılı olduğu bir duygu akışı olduğunu düşünmüyorum. Ama kimseyi de suçlamiyorum. Bir insan bebekliginden ölümüne dek o kadar şeyle karşı karşıya geliyor ki aslında neyi nerede uygulamamız gerektiği konusunda bir fikrimiz yok diye düşünüyorum. Insanlar doğduktan sonra tanıdığı ilk kişiler anne ve babası oluyor anne ve baba bu konuda çok büyük bir rol üstleniyor aslında farkında olmadan aile kendi içinde mutlu değilse o yetişen çocuğun mutlu olmasi çölde hergün yağmur yağması gibi absürd bir durum söz konusu aile yanı çekirdek dediğimiz bu kavram temeli atar. Çocuk ilk ailesinden alır temelini. Sonra dediğimiz ve bildiğimiz gibi tam çocukluk döneminden birsey anlamamisken Okul dediğimiz sistemin bir araç olarak kullandığı amaç devreye girer aslında mutluluğu okulda değil ailede gören çocuk etrafına da bu şekilde meyve vermeye yani sevgi ile bakmaya mutlu olmak için cabalamaya başlar. Mutluluk çınar gibi çok uzun ömürlü bir yolun başlangıç evresidir.