IZMIR'IN KIZI

Hayatın Bir Sınavı Bu

Eve geldiğimde annemler daha gelmemişlerdi.Odama çıkıp üstümü değiştirmeden kendimi yatağa bıraktım.

Bir kaç dakika sona telefonum çaldı.

Berat arıyordu . Berat İzmir de çok aşık olarak çıktığım ama sonuç olarak ayrıldığım ve acı çektiğim bir sevgilimdi.Gerçekten ayrıldığımız gün çok ağlamıştım.Daha fazla bekletmeden açtım telefonu.

"De..Derin.." oha Berat ağlıyor muydu ?

"Berat sen ağlıyor musun ??"

uzun bir sessizlik oldu telefonun ucunda

"Derin....Masal......Masal hastanede.." Ne!!? gözümden bir damla akmaya başladı.Çocukluk arkadaşım nasıl olur ya ?!

ben cevap vermeyince konuşmaya devam etti.

"ağlama Derin " ağzımdan istemsiz bir hıçkırık koptu artık hüngür hüngür ağlıyordum

"ne oldu ona ? neyi var ?!" dedim çatallaşan sesimle

"trafik kazası. Arabayı o kullanıyormuş."

"İzmir'e geliyorum !"

"hayır gelme!" ah bu çocuk ne diyordu. Benim kardeşim ölüyor nasıl gelmiyim

"kes sesini ! ilk uçakla geliyorum!" dedim bağırarak ve telefonumu kapattım hızla solona indim annem gelmişti

"anne!" dedim

"Masal hastanedeymiş benim İzmir'e gitmem lazım"

artık dayanacak gücüm kalmamıştı gözlerimi ağlamaktan açamıyordum bile.

"ne! tamam kızım gel geç otur sen şöyle ilk uçakla gidelim hemen " dedi endişeli sesiyle

Kardeşim ölürse yaşayamazdım. Ben yaşayamam .

***

Kaç saat geçmişti . Annem babam hala bilet bulamamıştı . Babam sinirle çalışanlarına kızıyordu . En arken yarın öğlene yer varmış. Artık cidden çok kötüydüm dayanamıyordum sinirle evden çıktım lanet olsun .

Ağlamalarım gittikçe daha çok şiddetleniyordu . Onun yanında olamadığımı düşündükçe içim daha çok acıyordu. Ona hayat mücadelesinde destek olamadığım için kendime kızıyordum.

Biraz sakinleşmek için banklardan birine oturdum.

Hayat sevdiklerinizi elinizden alıcak kadar acımasız . Belki de İstanbul'a geleceğim gün ki sarılmamız son olacaktı.Ama ben buna izin vermeyecektim asla kardeşimin ölmesine izin vermeyeceğim.

" Prensesler ağlamaz DERİN!"

Batuhan ?

bunun ne işi vardı burada ?!

yanıma oturdu

"ağlayınca çok çirkin oluyorsun İzmirli"dedi gülümseyerek salak.

Kendimi daha fazla tutamayarak yeniden ağlamaya başladım dayanamayıp birden sarıldım ona.

"Batuhan...kardeşim ölüyor.....hayatımın....anılarımın her yerinde olan kız ölüyor Batuhan ve ben onun yanında bile olamıyorum ."

oda bana sarıldı .

"tamam geçecek prenses bitecek hepsi iyileşecek kardeşin."dedi yatıştırıcı sesiyle bana prenses demesi biraz rahatsız etmişti ama şimdi bunu tasa edecek bir kafada değildim.

***

Hastaneye girdiğim gibi Masalın kaldığı yeri öğrendim ve yoğun bakımdaki camın önüne dikildim.

"yanındayım kardeşim geldim."dedim ağlamaklı sesimle .

"hayatımın , geçmişimin her karesindesin sen bırakma beni . Sensiz bırakma beni yalvarırım "

ağlamam dahada şiddetlenirken annem bana sarıldı

"sakin ol kızım.Geçecek hepsi söz veriyorum."

"Anne dayanamıyorum öyle cansız halde yatmasına dayanamıyorum"

Annem beni oturaklardan birine oturduktan sonra biraz su içirdi

Hayatın bir sınavıydı bu ve ben bu sınavı başarıyla bitirebilecek miyim bilmiyorum.

yorum ve vote lerinizi bekliyorum