My Badboy

Part 11

De zaterdag vloog voorbij. Tim en Bella waren samen naar de stad gegaan om te lunchen en gingen daarna door naar Bella's huis. Daar hebben ze Jason en Anna uitgenodigd. Er is de hele tijd een duidelijke spanning te merken tussen Tim en Bella. Jason merkt het niet, maar Anna wel. Ze probeert al de hele tijd oogcontact te zoeken met Bella, maar het mislukt steeds. Als Bella naar binnen loopt om drinken te halen, loopt Anna net achter haar aan.

"Hoe gaat het tussen jou en Tim? Jullie draaien zo om elkaar heen," fluistert Anna.

"We hebben vanochtend gezoend, maar sindsdien is er iets verandert." Anna haalt haar wenkbrauwen op.

"Jullie hebben daarna nog gepraat toch?" Bella knikt. Anna lijkt na te denken.

"Ik denk dat hij nadenkt wat hij precies van je wilt, waarom ga je niet naar hem toe? Ik houd Jason wel bezig." Bella schenkt Anna een vriendelijke glimlach en loopt terug naar Tim.

"Jason! Kan je me even helpen?" Anna roept hard. Jason staat op en Bella blijft over met Tim. Ze gaat tegenover hem zitten. Tim kijkt haar aan en glimlacht.

"Ik wil even snel met je praten," zegt Bella. Tim knikt en gaat verzitten. Hij zit nu dichterbij Bella.

"Ik weet dat je het ook merkt," zegt Bella en ze kijkt hem aan. Ze hebben oogcontact totdat Tim weg kijkt. Hij kijkt naar de grond en opent zijn mond om wat te zeggen, maar er komt niets uit.

"Waar ben je bang voor?" vraagt ze zacht.

"Ik weet het niet. Echt niet. Iedere keer als ik je zie, krijg ik een gevoel van binnen. Ik kan het niet uitleggen, ik heb het nog nooit eerder gehad." Bella kijkt hem aan en frunnikt aan de mouwen van haar zwarte vestje. Die had ze expres aangedaan omdat het 's avonds al een stukje kouder wordt.

"En dan, als ik alleen met je ben gaat alles zo natuurlijk. Ik hoef geen moeite te doen om je te krijgen, alles voelt zo goed met je. Als of het zo hoort." Tim zucht. Bella gaat verzitten en legt haar hoofd tegen zijn schouders.

"Soms zou ik willen dat je me niet leuk vind. Of dat ik je nooit ontmoet had, dan kan ik tenminste rustig slapen zonder me af te vragen wie bij je is of aan wie je ligt te denken." Tim lacht zachtjes als hij Bella's woorden hoort. Hij drukt een kus op haar kruin.

"Over dat laatste hoef je je niet druk te maken. Ik denk altijd aan je. Het is echt gek hoeveel ik aan je denk." Tim schraapt zijn keel.

"Bella?" Bella haalt haar hoofd weg van zijn schouders en kijkt hem aan.

"Ik begin je echt heel leuk te vinden, en het maakt me bang. Het maakt me bang, omdat ik je niet teleur wil stellen. Wie ben ik? Tim Parker, wat kan ik jou bieden-"

"Tim, stop. We spelen hier allebei in mee. Het voelt goed bij jou. Je zei het zelf, alles voelt natuurlijk." Bella kijkt hem aan. Tim ontwijkt haar blik. Hij lijkt niet overtuigd.

"Echt waar, Tim. Ik begin je ook echt leuk te vinden. Je laat me steeds meer binnen en je bent totaal niet wie ik verwachtte, maar dat is juist het leuke. Ik wil jou, Tim. Ik kan me niet voorstellen dat een ander meisje naast je moet zitten. Dat jij haar aankijkt de manier waarop jij mij aankijkt. Ik kan en wil het me niet voorstellen." Tim kijkt haar aan. Bella is nu degene die wegkijkt.

"Waarom ben je daar zo bang voor? Jij bent degene die ik leuk vind." Bella haalt haar schouders op.

"Ik heb nu het gevoel dat ik degene ben die er aan moet trekken. Wat wil jij?" Ze kijken elkaar recht aan.

"Laat ik het zo stellen, wat denk je dat beter is: verder gaan of laten gaan?" Tim kijkt voor de zoveelste keer deze avond weg. Hij slikt.

"Laten gaan," zegt hij zo zachtjes dat Bella denkt dat ze hem verkeerd verstaan heeft.

"Je bent echt alles wat ik zoek Bella, maar ik moet aan mijzelf werken. Je kent de uitdrukking: je kunt niet van iemand anders houden als je niet van jezelf houdt." Tim staat op, kijkt haar aan en loopt de kamer in. Bella slaat haar hand voor haar mond. Voor ze het weet wordt haar hand nat. Ze hoort de voordeur dicht vallen. Anna komt naar buiten gestormd.

"Waarom heeft hij je aan het huilen gemaakt? Wat heeft hij gedaan?" Anna blijft maar vragen stellen. Bella schudt haar hoofd, ze kan niet uitleggen wat er net is gebeurd. Hij heeft hun relatie laten gaan.

Anna snapt het. Ze slaat haar armen om Bella heen en Bella laat zich vallen in Anna's armen. Ze laat al haar tranen de vrije loop.

"Ik weet het, je vond hem zo leuk. Hij vond je ook leuk, Bel. Ik zag het aan alles," fluistert ze. Jason komt naar buiten gelopen en kijkt Bella met medeleven aan.

"Ik heb Tim gesproken net voordat hij weg ging, volgens mij heeft hij er spijt van. Hij bleef maar zeggen dat hij de juiste keuze maakte voor jou. Dat hij er zelf wel over heen zou komen, zolang jij maar gelukkig was." Bella trekt een gezicht.

"Hij wil over me heen komen? Ik wens hem veel succes." Bella kijkt met een boos gezicht voor zich uit.

"Bella, hij vond je echt heel leuk. Ik weet dat Tim niet over zijn gevoelens praat, maar als hij het dan wel doet betekent het echt wat." Jason stopt even. Anna en Bella kijken hem aan. "Tim was verliefd op je, hij wist alleen niet hoe hij moest laten merken."

"Ik had er rekening mee moeten houden. Waarom was ik zo stom?" Bella kijkt naar Anna die stug haar hoofd schudt. "Ik had het kunnen zien aankomen. Ik, Bella, met Tim. Het had nooit wat kunnen worden. God, wat was ik dom." Bella laat haar gezicht in haar handen vallen en er vallen tranen over haar wang. De gedachtes van die ochtend zitten in haar hoofd en ze spelen zich maar opnieuw en opnieuw af. Al die pijn is mijn eigenlijk schuld, ik heb hem binnengelaten, blijft ze maar denken.

"Waarom heb je hem laten gaan, Bel? Iedereen kon zien hoe leuk jullie elkaar vonden. Alleen de oogcontact tussen jullie twee zei genoeg," Anna kijkt naar Bella als ze haar ogen droog veegt.

"Het was gewoon dom van me, ik had nooit zo snel moeten toegeven," snikt Bella. Jason gaat naast haar zitten en slaat een gespierde arm om haar heen. Ze glimlacht naar hem en kruipt tegen hem aan. Anna's telefoon gaat op dat moment af. Anna neemt op en praat tegen de telefoon.

"Het is mijn moeder, of ik naar huis kan komen," zegt ze zacht. Jason knikt. Bella kijkt haar vriendin goedkeurend aan.

"Ik zorg wel voor haar-"

"Ik red me wel," zegt Bella. Ze probeert overtuigend te klinken. Anna haalt haar wenkbrauw op.

"Ik kom morgen ochtend wel langs." Anna pakt haar tas en loopt dan naar binnen. Jason en Bella blijven buiten.

"Ik weet dat je er nog niet over wilt praten, maar je moet weten dat Tim nooit zo voor een meisje gaat. Hij heeft echt moeite voor je gedaan." Bella hoort Jasons woorden. Ze twijfelt er niet aan, ze weet dat wat zij en Tim hadden echt was. Zo voelde het. Ze merkte dat hij haar leuk vond, maar het kwam er gewoon niet uit.

"Had ik hem meer tijd moeten geven?" vraagt Bella naar een paar minuten. Bella gaat recht zitten en leunt met haar hoofd op de kussens. Jason wrijft over haar arm.

"Ik weet het niet. Ik denk dat hij jullie meer tijd had moeten geven." Bella kijkt Jason aan. Jason lijkt na te denken.

"Ik kan er nu toch niets meer aan doen," zucht Bella.

"Je vindt wel weer iemand, Bella. Iedere jongen zou met zo'n mooi meisje willen zijn." Jason schenkt haar een warme glimlach. Bella krijgt het warm van zijn glimlach. Ze had Jason nooit op die manier bekeken. En voordat ze doorheeft wat te doet, leunt ze naar Jason toe en raken hun lippen elkaar.

----------------------------------------------------------------------------------

PLOTTWIST --- you can hate me later

aantal woorden; 1364