Hurt

Ηurt

Η πανσέληνος την έλουζε με το φωτεινό και λευκό φως της.

Το γρασίδι και η γη την αγκάλιαζαν θερμά.

Ο αέρας γύρω της χόρευε μαζί με τα μακριά μαύρα μαλλιά της και το άσπρο φόρεμά της.

Την έκανε να νιώθει ασφάλεια.

Ήταν λες και ήταν εκεί... Δίπλα της...

Μια ανάσα ξέφυγε. Το βλέμμα καρφώθηκε σε ένα άστρο που συντρόφευε την πανσέληνο.

Τόσο μοναχικό... Ίσως να εμφανίστηκε για να της έκανε παρέα.

Ένα χαμόγελο εμφανίστηκε στα σαρκώδη χείλη της.

Ήταν ένας είδος λύτρωσης για εκείνη.

.

.

.

Ο πόνος διαπερνούσε το κορμί της.

Δε την ένοιαζε.

Δάκρυα έτρεχαν απ'τις άκρες των μαύρων ματιών της.

Δε την ένοιαζε.

Αίμα κυλούσε απ'τους καρπούς της.

Δε την ένοιαζε.

Τα χέρια του τυλίχτηκαν γύρω της.

Λύγισε.

.

.

.

Ίσως ήταν πάρα πολύ.

Ίσως ήταν πολύ λίγο.

Δεν ήξερε. Δεν ήθελε να μάθει.

Το μόνο που ήξερε ήταν ότι κάθε φορά που την πλησίαζε, όλα τα τείχη της έπεφταν.

Είχε παραδοθεί στο έλεός του πλέον.

.

.

.

'' Δε σου αξίζω. Σταμάτα να τυραννιέσαι. '', του είπε μια μέρα.

Το χαμόγελό του ήταν η απάντηση που χρειαζόταν.

.

.

.

'' Φύγε! '', η φωνή της δυνατή.

Ίσως να ήταν τόσο δυνατή για να μη φανεί αδύναμη. Ίσως επειδή έπρεπε. Ίσως επειδή ήθελε. Πολλά ίσως. Καμία απάντηση.

Τα χέρια της τον έσπρωχναν μανιασμένα, σα να προσπαθούσε να τον σταματήσει από το να την δει άλλο λίγο.

Δε χρειαζόταν.

Έφυγε.

'' Όταν με χρειάζεσαι, θα είμαι εδώ. '', της είπε, κλείνοντας την πόρτα πίσω του.

Στο επόμενο στενό έπεσε.

Σε ένα λευκό δωμάτιο ξεψύχησε στην αγκαλιά της.

Ένας λυγμός ξέφυγε.

.

.

.

Το αεράκι άρχισε να ηρεμεί, αφήνοντας πίσω του μια αίσθηση απαλού χαδιού.

Ένα δάκρυ κύλησε. Δε το σκούπισε.

Εκείνο το αστέρι έπεσε.

Χαμογέλασε.

Ίσως να μην ήταν μόνη τελικά. Ίσως να κράτησε την υπόσχεσή του.

Έκλεισε τα μάτια της και εισέπνευσε τον καθαρό και φρέσκο αέρα.

Το άρωμά του πλημμύρισε τα ρουθούνια της.

Το αύριο θα ήταν αλλιώς.

Αλλά και πάλι, ίσως να μην υπήρχε και αύριο.

.

.

.

.

.

Αυτό να ξέρετε, γράφτηκε λόγω της Roza. Αν δεν ήταν εκείνη, λογικά να μην άκουγα μελαγχολική μουσική και να μην έγραφα αυτά 2 το βράδυ.

Ανυπομονώ για τα σχόλιά σας και ακούστε το τραγούδι, είναι φανταστικό!