Akşam 7
Hafif adımlar dokunuyor zemine
Siyah bir şemsiye elinde,yürüyor
izliyorum uzaktan
Tanrı anlatıyor
Onda şiirler yazıyor
Resimler çiziyor gökyüzüne
Sonra gidiyor koşar adımlarla o
Kayboluyorum peşinden
Karanlıkta aramıyorum çıkışı artık
Adamı kadının gözlerine mühürlüyor
Kadını başkasına aşık ediyor Tanrı
Şehir kadının tebessümlerinde kalıyor
Şiir kadının gözlerinde
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Bir zaman
PoetryBir devrim Hayallerin sonunda bir sabah uyandığımda ucunda gözlerimin bir gün doğumunda daha adil bir devrim daha eylül.
