Xian's POV
I'm on my way going back to school of kim when my phone ring
It's dad who's calling.
[dad-d xian-x]
X: dad?
D: where are you?
X: on the way to kim's school. Why???
D: i need you here in my office
Bakit nanaman kaya. Pumayag siya na mag-leave ako for a week and then papupuntahin nya ko dun.
X: okey dad. I have two hours before kim's practice game.
After 30 mins. Nakarating na rin ako sa office ni dad. I'm glad na walang traffic. I asked his secretary if dad is still in his office.
"okey sir. Pasok na po kayo"
"thanks" yun lang at pumasok na ako. Pagpasok ko, i saw dad busy on his paper works.
"sit down son" he said without looking at me.
"so, what is it dad?"
"tell to your fiancee kim. To visit us on weekends. Your mom wanted to see her again. And also, after your engagement party, the both of you need to settle those things that you needed to your wedding"
Mahabang lintaya ng aking ama. Habang nakatingin parin sa mga papeles nya.
"okey dad. Yun lang po ba?" i asked him. So that i can leave here.
"yes, and one more thing son. Don't let her go. You're lucky to have her." seryosong sabi ni daddy. At sa panahong ito. Nakatingin na sya saakin.
"i will dad. So can i go now? I will watch, practice game of kim." tumayo na ako at nagpaalam na kay dad.
"drive safely son" my dad is very autocratic person. Ang gusto nya lang ang masusunod. Pero i'm glad that he is my father. Kahit gaano pa sya kabusy, he finds time just to bond with us.
Dumiretso na ako sa parking lot para. Makarating na ako sa school ni kim. Ayoko ng magsayang ng oras. Dalawang taon na ang nasayang ko. Dapat yun yung oras na masaya kami. Kaya lang i choose my family over her. Kaya simula nung patawarin nya ako. Gagawin ko ang lahat para lang hindi sya magsisi na ako ang taong minahal nya.
Pagkapark na pagkapark ko sa parking lot eksakto namang tumawag si kim.
Hon's calling..........
(m-me and k-kim)
M: hon bakit?
K: nasan kana?
M: parking lot hon.
K: okey, just wait for me there. Wag kang lalabas ng kotse mo.
M: why??
K: basta. Wait for me. Bye.... I love you
Hindi na ako nakasagot at ibinababa nanya ang tawag nya.
Sinunod ko na lang ang utos nya at hindi na bumaba ng kotse at hinintay ko lang sya.
Maya maya pa ay may kumatok sa bintana ng kotse ko at si kim iyon. Bumaba na ako ng kotse.
"nasan na hon yung sports bag ko?" tanong agad nya.
"back seat. Kumain kana ba?" i asked her. Sometimes sa sobrang busy nya nalilimutan nyang kumain.
"not yet" maikli nyang sagot.
Kinuha ko lang ang sport bag nya at inaya ko na sya papuntang cafeteria nila.
"hon, where are we going?" she asked me in curious tone.
"hon, you need to eat first before your practice. Okey?" ayokong napapabayaan na nya ang sarili nya. Lalo na next week. Sobrang busy na kami parehas sa schedule namin. Ako sa work at wedding namin sya naman, sa school, practice and wedding din. Napagusapan na kasi namin na hands-on kami sa wedding namin.
"but hon......" napahinto sya at napatingin saakin. Sabay sabing "okey, you win" pagsuko nya. Alam nya kasi na hindi ako magpapatalo.
Nang makarating kami ng cafeteria. Pinaupo ko na agad sya at ako naman ay nagoder na.
Nang matapos kong magorder. Bumalik ako agad kung saan ko siya iniwan.
Hindi naman nagtagal at natapos na siya kumain. Nagaya na siyang pumunta sa C. R para makapagpalit na sya ng jersey nya. Speaking of jersey. Ang alam kong uniform ng volleyball player ay maikling short. Sh*t! Hays!
Paglabas nya ng C. R hindi nga ako nagkamali ng hinala. Short nga. At sobrang igsi.
"hon, lets go" masigla nyang sabi.
"hon, can you change your short?" i know she can't kasi uniform nila yan.
"hon, it's our uniform. Remember?" alam nya parin kung paano nya ako maasar. At ngayon pa lang naasar na ako.
"i know." maikli kong sagot. Hinila na nya ako papuntang gym. And thanks god kasi wala na masyadong tao. At kapag may nakakasalubong kami, inilalapit ko sya saakin. At ito namang isa alam kong nagpipigil ng tawa.
"hon, tumawa kana" naaasar na kasi ako. Bakit kasi nauso ang short eh.
Kim's POV
"hon, tumawa kana" pagkasabi nya nun.tumawa talaga ako. Paano kasi, kung makapulupot sakin, wagas lalo na kapag may nakakasalubong kami at binabati ako. Hindi na maipinta ang mukha nya. Sobrang over talaga neto. Hahaha.
"hahahahahahahahahahahahahahahahahahahahhhahahahahahahaahahahahahahahahahahahaha so-hahaha rry na" pinipigilan ko ng tumawa pero hindi ko kasi magawa. Sobrang nakakatawa siya.
"okey, hon sorry na. Wala naman tayong magagawa kasi ito ang uniform ng volleyball team eh. Tsaka last year ko na itong lalaban." this time. Talagang hindi na ako tumatawa. Sobra kasing seryoso na siya eh.
He never wanted me to wear short if i'm not with him. Or with my family. Sobra kasi syang seloso.
Nakarating na kami't lahat lahat sa gym hindi pa rin nya ako pinapansin. Hays!
Umupo muna kami sa bleacher tapos nagpony tail na ako ng buhok ko. Para makapag- exercise na ako.
"hon, wait for me ah" i kiss him on his cheeks para gumaan kahit papano ang tampo nya saakin.
Nagstart na ang practice namin. At sobrang nakakapagod kasi dirediretso kami. Straight 1 1/2 hours kami nagpractice without water break. Our coach decided to have water break for 30 mins. Yay! Makakapagpahinga din.
Umupo na ako sa tabi nya. Hindi pa rin sya namamansin. Ano ba yan.
"hon, look i'm sorry" paiyak ko ng sabi. Kasi hindi nya talaga ako nililingon. Pagupo ko.
"hays! Bat hindi ba kita matiis" mahina nya sabi. Yung tama lang na ako at sya lang ang nakakarinig.
"sorry na kasi hon" i lean my head on his shoulder. Hindi ko namalayan na tumulo na pala ang luha ko. Ang babaw ko talaga. Kaasar!
"okey. Hon please don't cry" and he hugs me kahit na pawis ako. Pinunasan na rin nya ang luha at pawis ko sa mukha using his handkerchief.
"sorry na hon" sabi ko pa rin. Kasi kung hindi ako tumawa hindi sya magiging ganyan.
"sige na. Drink your water first" malambing nyang sabi. At sinunod ko na lang. Para wala ng tampuhan.
kung ngayon pa lang sweet na sya what more kung sya na ang asawa ko diba???
bitinin ko muna guys, sorry again s sobrang late update ah. sana maintindihan nyo.
love you guys......
don't forget to comment like and share <3
