Göz yaşlarımın bana teselli olduğu gecelerde, Yalnızlık serin bir rüzgar gibi bedenimi sardığı anlarda,
hatırlardım seni....
Nasıl Kalbim mutsuzluğun acısını tadarken Yüzüm gülerdi ? Bütün ihmallerime rağmen hatırlatırdın kendini, dokundururdun tatlı bir anı gibi varlığını içime , doğardı bir Ufuk gibi sonsuz Varlığın aklıma
Nefsimin kara bir bulut gibi Üstüme çöktüğü anlar susuz bir çiçek gibi tek kalan iz ... Kader deyip Geçme , ders almadık ey gönlüm
