Sigacak hic bir yer bulamiyordum.Buyuk dedikleri bu Istanbul bile kucucuk geliyordu.Kapana sıkısmıs gibiydim.Hersey yalandi.Sıkılmıstım.Cunku o yoktu .Gitmisti hem de bir aciklama yapmadan nereye gittigini soylemeden.Bir yanim eksikti.Kanadi kirik bir kus gibi cirpiniyordum.Sesim cikmiyordu ama icim ciglik cigliga haykiriyordu.
Kaciyordum herkesten,herseyden..Gormek istemiyordum hic kimseyi.Konusmak istemiyordum.Anlatsam anlayacaklarmiydi beni?Ne diyeceklerdi?Dinleyecekler belki konu bulamadiklarinda masalarina malzemeden baska birsey olmayacaktim.Birkac teselli sozcugunden baska edecek kelamlari olmayanlara niye kendimi anlatayim niye anlasilmayi bekleyeyim ki?
Nerdeydi?Kiminleydi?Usuyor muydu ki hic?Usurdu tabi havalar birden sogumustu.
Ah yandi bu kalbim cok yandi .Usuyordum soguktan falan degildi bu usumem asil onun yoklugundandi.Ama onu ,ona olan askimi dusununce birden isiniyordu icim.
Icim ciglik cilliga idi fakat kimseye anlatamiyordum kendimi.Ondan baska kimseyi etrafimda gormek istemiyordum.Bir isik gormek istiyordum rengi gittikce buyuyen sevdam gibi.
