STAJER ATT

BÖLÜM-1

Ben Şimal 18 yasindayim esmer mavi gözlü biriyim . Babamı hiç tanımadım, nerde olduğu hakkında hiç bir bilgim yok. Annemle ben küçük tatlı mı tatlı evimizde yaşıyoruz. Annem benim herşeyim babamın yokluğunu hiç hissetirmedi bana, ama onu sorduğumda da cevap vermiyor.

Okulumu bir an önce bitirip mezun olmak istiyorum. Ama lanet olasıca yaz stajı var, gerçekten ne yapacağımı bilmiyorum. Henüz yerim belli olmamış annemin dediğine göre bir hafta sonra belli olacakmış. Hangi hastaneye başvursam kabul etmediler, neymiş efendim kriterlerine uymuyormuşum...
Neyse umrumda da degil zaten. Aslında umrumda, eğer bu stajı tamamlayamazsam meslek hayatıma geçemiyorum... En iyisi bir an önce bir hastane bulmak, stajımı yapmak ve okuldan diblomamı almak.....

Okulun son haftaları ve mezuniyet partimiz var, son hazırlıklari yapıyoruz... Arkadaşlarımı çok özleyeceğim... Ama bazılarını hiç! Gıcıklar nolacak.
Offf neyse onları düşünüpte moralimi bozmak istemiyorum.

........................................................................

Ada: Offf inanmıyorum yine ekti bizi.
Şimal: Neyse boşver her zamanki yaptığı şey sevgilisini gördükten sonra hemen kaçıyor, sanki bilmiyorsun?
Ada: Haklısın aslında Şimal. Ama ne yapayım böyle yapması beni sinir ediyor. Baksana ne güzel sözleşmiştik alışverişe beraber gideceğiz diye...
Şimal: Sonra bize katılır artık hadi biz gidelim.
Ada: Tamam peki...
Şimal: Eeee nerden başlayalım alışverişe
Ada: Bilmem istersen şu mağazadan başlayabiliriz.
Şimal: Olur.

........................................................................

Ada: Offff çok yoruldum
Şimal: Bende, kendime sıcak çikolata hazırlayacağım istermisin?
Ada: Hayır demem aslında ama bana kahve yapar mısın?
Şimal: Peki sen içeri geç ben hazırlayıp geliyorum...

Ada içeri geçerken bende mutfağa geçip sıcak çikolata ve kahveyi hazırlamaya başladım. Offf gerçekten bu kahvenin kokusundan nefret ediyorum... Evet ben kahveyi sevmiyorum hatta nefret ediyorum, ne yapalım madem arkadaşım istedi bende hazırlayacağım mecburen...

Aldığım yeni kupalara hazırladığım sıcak çikolata ve kahveyi koyup Ada'nın yanına gittim...

Şimal: Al bakalım şu iğrenç kahveni. Ayy gerçekten bunu nasıl içiyorsunuz anlamıyorum.

Ada: Asıl sana sormalı kahve içilmez mi??
Şimal: Tabiki de içilmez.
Ada: Sen öyle zannet...
Şimal: Eee sen herşeyi bırakta mezuniyete kimle gitmeyi düşünüyorsun?
Ada: O gün Berk geldi teklif etti bende kıramadım onunla gideceğim.
Peki sen kiminle gideceksin?
Şimal: Karşı sınıftan Tolga varya onunla gideceğim.
Ada: Yuh kızım siz ne ara konuştunuz??
Şimal: Off öyle deme o gün kantinde otururken geldi sordu bende son senemiz diye kıramadım.
Ada: Yakışıklı çocuk hakkını yemiyelim...
Şimal: Bir dakika sen ne ara çocuğu inceledin ben bile o güne kadar bakmadim hayırdır Ada...
Ada: Yaaa öyle deme beni bilmiyosun yoldan geçen çocuğu bile inceliyorum.
Şimal: Bak o kanuda haklısın.

........................................................................

Sabah sabah yine annemin sesiyle uyandım neden annemin sesiyle uyanıyorum? Neden benim o güzel alarmım çalmadan uyanamıyorum? Herkesin yüzüne güneş ışıkları aydınlatırken uyanıyor ben? Annemin o muhteşem(!) sesi ile... Revamı bu?

+Hadi kızım kış uykusunamı yattın anlamıyorumki?
- Kalktım sultanım kalktım...
+Aferin benim güzel kızıma hadi kalk kahvaltı hazır.
-Tamam annem geldim.

Kalkıp hemen duşa girdim, rutin işlerimi halledip odama gittim. Allah'tan okulun son haftasıda sivil giyinmemize izin veriyorlar... Dalabımdan iç çamaşırlarımı aldım mavi kot şortumu ve üzerine beyaz gömleğimi aldım giyindim altınada beyaz converslerimide giydim. Saçlarımı da bol bir şekilde ördüm, işte hazırım....

Mutfağa gidip annemle güzelce kahvaltımı yaptım, annemin yanağına sulu bir öpücük kondurup evden çıktım.

Bugün yürüyerek okula gideceğim hava çok güzel geç kalsamda sorun olacağını zannetmiyorum. Caddeye çıktığımda bir ses duydum. Duyduğum sesin geldiği tarafa gittiğimde iki arabanın çarpıştığını gördüm. Önce vücuduma şok dalgası yayıldı biran önce kendimi toparlayıp kaza alanına koştum. Kaza yerine gittiğim de arabanın birinde yirmili yaşlarda genç bir çocuk vardı, diğerinde ise önde genç bir çift vardı arkada ise bir bebek vardı. İlk olarak bebeği çıkardım çok şükür ki bebeğin durumu iyiydi etraftakilerden bir abla gelip bebeği aldı. Yanıma biri geldi ve arabayı açtık hemen öndekilerin bilinçlerini kontrol ettim genç çocuk kazayı küçük sıyrıklarla atlatmış gibiydi, fakat diğer arabadaki şöförün ise bilinci kapalıydı durumu hic iyi görünmüyordu. Ön koltukta oturan ablanın bilinci açıktı ve sürekli " bebeğim, bebeğim nasıl? Kurtarın onu lütfen " diye söyleniyordu. Yanına gidip bebeğin iyi olduğunu söyleyip sakinleştirmeye çalıstım, bu sırada ambulans gelene kadar değerlendirmelerini yaptım ambulans geldiğinde sağlık ekiplerine söyleyecektim, bu sayede çabucak müdehale yapabileceklerdi.

Ben yapabildiklerimi en iyi şekilde yapmaya başladım bayanla sürekli konuşup onun bilincini açık tutmaya çalışıyordum ve aynı zaman da hareket ettirmemeye çalışıyordum. Diğer arabadaki genç ise arabadan çıkmış etrafa bakınıyordu büyük ihtimalle alkol almıştı. İnanmıyorum ne kadar rahat böylelerine sinir oluyorum. Alkolu kullanıyorlar kendilerine zarar verdikleri yetmiyormuş gibi birde çevresindekilerede zarar veriyorlar...

Bu sırada siren sesleri gelmeye başladı çok şükür ambulans geldi. Bir dakika o ceyda abla degil mi? Ben okul zamanında staj yaptiğım hastenenin personeli... Arabanın yanında beni gördüğünde ceyda abla şaşırdı daha sonra yanıma geldi, onlar durumlarına bakarken bende yaptıklarımı anlattım arabanın arkasına geçtim ben boynunu sabitlerken ceyda abla boyunluğunu takti hastayi uygun koşullarda çıkardık sıra yanındaki eşine geldiğinde onada boyunluk taktık bu sırada paramedik olan Ali abi genç çocukla ilgileniyordu....
Ceyda ablayla hastanın omurgasını hareket etirmemeye çalışarak çıkarıp travma tahtasına aldık. İki ambulansla gelmişlerdi hastaları ambulanslara yerleştirdikten sonra abladan bebeği aldım ve bende ambulansa bindim bu sırada polisler olay yerini araştırıyorlardı...

Hastaneye gittiğimizde kucağımda ki bebeğin babasının durumu acilleşmiş ve durumu baya kötüymüş. Hastaneye gittiğimizde hemen acil müdehale odasına aldılar ben ise kucağımda bebekle öylece bekliyordum. Çocuk doktoru gelip bebeği elimden aldi ve baştan aşagi muayene etti bu sirada yaralilarin akrabalari geldi. Bebeğin bir şeyi olmadığı için yakınlarına teslim ettik.

Yaklaşik bir buçuk saattir hastanedeyim. Ceyda abla yanıma geldi ve annesinin durumunun iyi olduğunu söyledi ama bebeğin babasının öldüğünü söyledi o kadar kötüydüm ki anlatamam. Bu sinirle alkol kullandığı tespit edilen çocuğun yanına gittim ve ona bağırdım.

+ Mutlumusun ha bir cocuk senin yüzünden babasız kaldi mutlumusun???

Çocuk bildiğiniz o kadar rahatti ki anlayacağınız üzere beni sallamadı.
Ağladiğimın farkında bile değildim ve dayanamayip

+ senin gibi dengesizler yüzünden kaç çocuk babasız annesiz kaliyor sizin gibi serseriler yüzünden sokaklarda kalip ölüyorlar siz nasil bir pisliksiniz yaaa bide pişkince sırıtıyosunuz, utanmazlar, vicdanin rahat mi? Rahat mısın aptal?

Kolumdan ceyda abla tuttu ve çekti Şimal gel diye, bu sırada genç çocuk gözlerimin içine bakıyordu sadece dudaklarında "özür dilerim" kelimesi döküldü...

Kazaya neden olan gencin sözleri üzerine donup kaldım. Bumuydu yani? Bir çocuk babasız kaldi ve bir özür dileme ile geçecekmiydi... Peki O çocuk ileride ne yapacaktı?
Bende babasız büyüdüm, anneme üzüldüğümü belli etmemeye çalışsamda babasızlıgın ne demek olduğunu çok iyi biliyorum.....