ေပးဆပ္ျခင္း

ေပးဆပ္ျခင္း (အပိုင္း ၁)

"လမ္းေပၚမွေစ်းမ်ားထဲမွထိုေစ်းသည္အႀကီးဆုံးျဖစ္၏။"....တဲ႕
သည္နဖူးစည္းစာတမ္းကိုေစ်းထိပ္တြင္ႀကြားႀကြားဝင့္ဝင့္ခ်ိတ္ဆြဲထား၏။
သည္အဆိုမွန္လားမမွန္လားကိုေတာ့Park Chanyeol တစ္ေယာက္ေသခ်ာမသိႏိုင္။သူအေနျဖင့္ကိုရီးယားတစ္ႏိုင္မွလြဲလ်င္လန္ဒန္ျမိဳ႕တစ္ျမိဳ႕တည္းသာေရာက္ဖူးသည္။သူသိသည္ကထိုေစ်းသည္ဆိုးလ္ျမိဳ႕ေပၚရွိေစ်းေတြထက္ေတာ့အျပတ္အသတ္ႀကီးက်ယ္သည္ဟူ၍သာ။
Yeol:ဒီေစ်းမွာဝယ္ရတာသက္သာတယ္ဗ်။ဆက္ဆံေရးလည္းေကာင္းတယ္။ကုန္တိုက္ႀကီးေတြမွာဆိုရင္ေစ်းကလည္းႀကီးေသး။ဆက္ဆံေရးကမေျပျပစ္ဘူးဗ်။တစ္ခါတစ္ေလေတာ့လည္းမဝယ္မျဖစ္သြားဝယ္ရတာေပါ့ဗ်ာ။
Sehun:ဘာလဲ။ကုန္တိုက္ကေကာင္မေလးေတြကမ်က္ႏွာေႀကာေတြတင္းျပီးဆက္ဆံလို႕လား။
Yeol:ဟုတ္တယ္ဗ်။ဒီေစ်းမွာဆိုရင္စာေရးမေလးေတြကလာဝယ္တဲ႕သူေတြကိုဒါလင္ရယ္လာဝင္ႀကည့္ပါ။Honeyေရဒါေလးတန္တယ္စသျဖင့္ေျပာဆိုျပီးေရာင္းႀကတယ္ေလ။
Sehun:အဲ႕ေတာ့မင္းကအေျပာေလးေတြေအာက္မွာေျမာရင္းပိုက္ဆံအိတ္ထဲကပိုက္ဆံေတြကိုေရလိုသုံးတယ္ေပါ့ေလ။
Yeol:မင္းကလည္းတန္တာေပါ့ကြ။
Sehun:haha
ေအးပါကြာ။မင္းတန္ရင္ျပီးတာပါပဲ။

"ကိုယ့္ပစၥည္းေတြကိုယ္သတိထားႀကပါ။ခါးပိုက္ႏိႈက္ေတြေသာင္းက်န္းေနပါတယ္။လြယ္အိတ္ေတြကိုမလြယ္ထားႀကပါနဲ႕။အဖုံးပိတ္ျပီးလက္မွာကိုင္ထားႀကပါ"
အမ်ိဳးသမီးရဲတစ္ဦးကလက္ကိုင္အသံခ်ဲ႕စက္နဲ႕ေအာ္၍သတိေပးေနသည္။ရဲကားေတြကလည္းသူ႔တာဝန္နဲ႕သူ႕ကင္းလွည္႔ေနႀကသည္။
ေစ်းအတြင္းမွာလည္းပခုံးခ်င္းထပ္။ရင္ခ်င္းအပ္လ်က္ခါးပိုက္ႏႈိက္ရန္မွကာကြယ္ဖို႕အတြက္ကၽြန္ေတာ္္တို႔၂ေယက္လည္းေစ်းထဲမွာခပ္ခပ္ျမန္ထြက္ရန္ႀကိတ္ႀကတ္တိုးတြန္းဖယ္ႀကရသည္။

:oh sorry sorry so sorry
Yeolလက္ထဲမွဝယ္လာတဲ႕ပစၥည္းေတြလြတ္က်သြားသည္ႏွင့္တစ္ျပိဳင္နက္မိန္းမပိ္်ဳ်တစ္ဦး၏ေတာင္းပန္သံကိုႀကားလိုက္ရ၏။
:အေျခအေနေကာင္းရဲ႕လားရွင့္။မေတာ္တဆျဖစ္တာေတာင္းပန္ပါတယ္ေနာ္
Yeol:အားလုံးေကာင္းပါတယ္။
yeolလည္ူထိုမိန္းမပ်ိဳကိုေဝ႕ခနဲ႕မ်က္စိတစ္ခ်က္ကစားရင္းအဂၤလိပ္လိုျပန္ေျပာလိုက္၏။
Sehun:ဒီေစ်းထဲမွာတိုက္မိရင္ေတာင္းပန္သူကခပ္ရွားရွား။တစ္ခ်ိဳ႕ဆိုမေတာင္းပန္တဲ႕အျပင္အျပစ္တင္ျပီးမ်က္ေစာင္းထိုးသြားတာ။
Yeol:ခုလည္းပါးစပ္ကသာေတာင္းပန္တာမ်က္ေစာင္းထိုးခ်င္ထိုးသြားမွာေပါ့။ငါကေတာ့သူမ်က္ႏွာမႀကည့္လိုက္ရဘူး။
Sehun:ငါျမင္လိုက္ရတယ္ကြ။မင္းကိုမ်က္ေစာင္းမထိုးဘူး။တကယ္အားနာတဲ႕ပုံပဲကြ။
Yeol:အဂၤလိပ္မကမ်ား အားနာမလားကြ။ႀကံႀကံဖန္ဖန္ကြာ။ေနပါဦး။ငhun မင္းကငါ့ကိုမႀကည့္ပဲ။အဲတစ္ေယာက္ကိုႀကည့္တယ္ဆိုေတာ့ေတာ္ေတာ္ဆြဲေဆာင္မႈရွိတယ္ထင္တယ္။
Sehun:ဆြဲေဆာင္မႈရွိမရွိသိခ်င္ရင္ေတာ့အေနာက္လွည့္ႀကည့္လိုက္။အဲတစ္ေယာက္မင္းေနာက္ကပါလာတယ္။
ငhunေျပာလို႕ကၽြန္ေတာ္လွည့္ႀကည့္မိတယ္။ကၽြန္ေတာ္ေနာက္ကပါလာတယ္ဆိုေပမယ့္တစ္ေပအကြာေလာက္မွာပါ။သူမအေႀကာင္းကိုကၽြန္ေတာ္တို႕ကိုရီးယားလိုေျပာေနလို႕ေပါ့အဂၤလိပ္လိုသာေျပာရင္ေရေရလည္လည္နားလည္သြားႏိုင္တဲ႕အကြာအေဝးမွာ။ကၽြန္ေတာ္လွည့္အႀကည့္သူမနဲ႕အႀကည့္ခ်င္းဆုံသြားတယ္။
Yeol:ဟုတ္တယ္ကြ။လ်ွပ္တစ္ျပက္ႀကည့္တာေတာင္ေတာ္ေတာ္လွတယ္ကြာ။ဒါေတာင္ခဏေလးအႀကည့္ဆုံရုံပဲဆုံတာေနာ္။အႀကာႀကီးမႀကည့္လိုက္ရေသးဘူူး။
Sehun:haha အႀကည့္ခ်င္းဆုံျပီးအႀကာႀကီးစိုက္ႀကည့္ေတာ့ဘာျဖစ္လဲဗ်ာ။သူလွတာကိုေလ့လာတာပဲ။ရိုင္းျပေစာ္ကားတာမွမဟုတ္တာ။မဟုတ္ဘူးလားေျပာပါဦး။
Yeol:ေအးပါကြာသယ္ရင္းရာ။ေတာ္ေတာ္ေလးစကားတတ္ေနတယ္ေပါ့ေလ။

ကၽြန္ေတာ္ကိုရီးယား၂ေယာက္ကေတာ့အဂၤလိပ္မကိုေဘးထားျပီးကိုရီးယားလိုပယ္ပယ္နယ္နယ္ေဝဖန္ေနႀကတယ္ဗ်ာ။ေျပာရင္းဆိုရင္းလန္ဒန္မွာဖြင့္ထားတဲ႕ကိုရီးယားစားေသာက္ဆိုင္ေလး။လန္ဒန္ေရာက္ကိုရီးယားေတြအလြမ္းေျပလာစားႀကတဲ႕ေနရာေလးေပါ့ဗ်ာ။
ကၽြန္ေတာ္တို႕လည္းကိုရီးယားအလြမ္းေျပအေနနဲ႕ကင္ဂ်ီ ပဲငပိခ်ဥ္ရည္ဟင္း ႀကက္ဥထမင္းလိပ္ ေနာက္ျပီးေရညိွထမင္းလိပ္ရယ္မွာျပီးစားႀကတာေပါ့။

:လူႀကီးမ်ားရွင့္။အေႏွာင့္အယွက္မျဖစ္ရင္ကၽြန္မကိုဒီမွာစကားေျပာခြင့္ျပဳပါေနာ္။

Hunနဲ႕ကၽြန္ေတာ္နဲ႕ေမာ့ႀကည့္လိုက္ေတာ့ခုနကေစ်းမွာကၽြန္ေတာ္နဲ႕တိုက္မိခဲ႕တဲ႕ေကာင္မေလးျဖစ္ေနတယ္။
ကၽြန္ေတာ္တို႔၂ေယာက္စားေနရင္းမ်က္လုံးမ်ားဝိုင္းေနရာမွျပဴးေတာင္ျပဴးသြားမိတယ္။
ျပဴးလည္းျပဴးခ်င္စရာပါ။ကၽြန္ေတာ္တို႕ကိုရီးယား၂ေယာက္ေရွ႕မွာကိုရီးယားလိုေျပေျပပ်စ္ပ်စ္ေျပာေနတဲ့အဲေကာင္မေလး

to be continue

ဒါပထမဆုံးမွီျငမ္းficေလးပါရွင့္။ပထမficကိုအားေပးတဲ႕chinguေတြအားလုံးကိုေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ဒီficေလးကိုလည္းအားေပးႀကပါဦးရွင္။
Whenever,Whatever We are one Exo l {360°bow}