Prologue:
Magagawa kayang maalala ng puso mo ang mga pangakong binitiwan ng bibig mo na nakalimutan na ng utak mo?
(?___?)7
Ha? Nagets nyo?
Teka cut, pati ako nalilito. Hehe ^_______^V
Hanuuuuuu ba?? Umpisa pa lang ang gulo ko na -.-
Sabi nila, swerte daw ako. I do have a happy family: si super generous ko daw na Dad na willing ibigay lahat ng petty wishes ko, at andiyan din daw ang caring, loving at heartrob kong kuya na pinagnanasahan ng buong kababaihan including ang dalawa kong bestfriends na napag-alaman kong Cathylyn at Sabrina ang pangalan.
Hanap nyo si Mommy? Sabi nila, nasa heaven na daw eh.
Plus bukod daw sa taglay na pambihirang kayamanan ng aking pamilya, (Sheeeeeet! Yabangssss lang -.-) isang treasure din daw na maituturing ang inlove na inlove saking si Mr. Kevin Allen Fuentez. Boyfriend ko daw itong masungit na asungot na 'to.
Priviledge daw ng mga gwapo ang magsungit ee, sayang daw kung di nya gagamitin ang priviledge na yun. >.< Lesheeee sya! Mula nang magising ako, wala na syang ibang ginawa kundi sirain ang araw ko! Lagi akong inaapi! Amp! >.<
Maayos naman daw ang takbo ng buhay ko pero nagbago ang lahat ng magising na lang ako isang araw ng walang maalala kahit anong detalye tungkol sa akin.
Anong mangyayare sa pangakong nalimutan ko?
Would he fight with me until such time na maalala ko ang lahat? Or would it be too late?
Sinong unang bibitaw sa pangakong namin sa isa't isa?
Ako na nakalimot?
O sya na napapagod na sa kakapaalala?
Sa lahat naman kasi ng pag-lalaruan ng tadhana, bakit yung ala-ala ko pa?
How would I find my way back into remembering the past?
How would I find my lost memories? How would I find my way back into love?
Kayo, ano kayang gagawin nyo?
If one day you woke up, and you don't remember anything.
[ A/N : Pasensorie po. newbie po sa wattpad ehh. but im not new naman in writing stories. }
