"Είναι κάνεις εδώ!" φωναξε τρομαγμένη και μέσα στη σκόνη η Έμιλη Στόουν. Δεν είχε απομείνει τίποτα. Κανείς επιζοντας. Ολοι είχαν σκοτωθεί σε αυτό το μοιραίο
δυστύχημα... Η φωνή της αντίλαλουσε στους τεράστιους σωβαδες οι οποίοι είχαν καταστραφεί ολοκληρωτικά...
Ξαφνικά άκουσε μια εξασθένηση
φωνή να έρχεται από κάποιες τεράστιες περτες.
"Είσαστε η κα. Έμιλη Στοουν;"
"Ναι , εγώ είμαι και ψάχνω για τον πατέρα μου! " είπε με ένα δάκρυ να της κυλάει από τα μάτια. "Επέζησε; "
"δεν ξερω" είπε ο άνθρωπος με υπερβολικά εξασθένηση φωνή.
"Που ήταν πριν το ατύχημα; " φωνάζει,αλλά δεν παίρνει απάντηση
"Σου μιλάω!" φωναξε "που είναι;"
αλλά και πάλι δεν πήρε την απάντηση όπου αναζητούσε...Μετά από πολύ ώρα ψαξίματος η Έμιλη δεν κατάφερε να βρει τίποτα οπότε τα παράτησε... Εκείνη την νύχτα δεν μπορούσε να κοιμηθεί,είχε δει απαίσια πράγματα, είδε ανθρώπους μέσα στη θλίψη και στην δυστυχία να κλαίνε για τους χαμένους συγγενείς...
Έμεινε μόνη την με την μάνα της...Μετά από δύο ημέρες δέχθηκε ένα τηλεφώνημα από την αστυνομία
"Ναι, για σας.Με την κα. Στόουν θα ήθελα να μιλήσω παρακαλώ "είπε ο αστυνόμος .
"Η ιδια"
"Βρισκόμαστε στη πάρα πολύ δύσκολη θέση να σας ενημερώσουμε ότι ο πατέρας σας βρέθηκε και νοσηλεύεται σε ένα δημόσιο νοσοκομείο."
*Η Εμ ξεσπάει σε κλάματα χαράς επειδή είναι ζωντανός.
"Καλητερα να ετοιμασετε την κηδεία του"συμηρωσε ο αστυνομικός.
Η Εμ μόλις το άκουσε αυτό λιποθύμησε.
"Αγάπη μου είσαι καλά; τι λένε στο τηλέφωνο " φωναξε η μάνα της.
"Εμ! Σου μιλάω, με ακους;"
*Η μαμά της κατεβαίνει τις σκάλες
και είδε την κόρη της σωριασμενη κάτω στο πάτωμα ούρλιαξε με όλη της την δύναμη. Κάλεσε το ασθενοφόρο ,ήρθε, την παρέλαβαν από ο σπίτι της και την πήγαν στο νοσοκομείο.
Ένα 17 χρόνο κορίτσι βρικεται μέσα σε ένα ασθενοφόρο με την μαμά της.Μετά από κάποιο καιρό ξυπνάει. Μέσα στο δωμάτιο της υπήρχε μια νοσηλευτρια.
"Συγνώμη,να κάνω μια ερωτηση;"την ρώτησε
"Πείτε μου" της απάντησε η νοσηλευτρια
"Μήπως ξέρετε που είναι η μάνα μου;"
Η νοσηλευτρια μπλόκαρε
"Εντάξει αφού δεν μου λέτε μπορώ τουλάχιστον να σας κάνω μια άλλη ερώτηση?" της είπε με ένα πάρα πολύ σοβαρό ύφος.
"Ναι" της απάντησε δειλά η νοσηλευτρια
"Πόσο καιρό κοιμάμαι;"ρώτησε και άρχισαν τα μάτια της να βουρκωνουν
*Η νοσηλευτρια αρχίζει και κλαίει ,και της απαντάει...ΣΥΝΕΧΊΖΕΤΑΙ....