Artık buralardan bu şehirden gidecektim.
Üzgundum burlardan gidecegim icin ama onunla ilgili herseyi birakacagim icin mutluydum.
O kisi annemdi annem.Beni 1 yıl once terkedip hatta bizi terkedip giden o
kadin anne dedigim gece masal okuyan kadin korktugumda yanina gittigim bizi birakti gitti.
Neden bilmiyorum ama herneyse onu affetmiycem asla.
Neyse sirada yeni hayat yeni arkadaslar yeni okul hersey yeni...
Bunlari dusunurken babam bagirmasiyla dusuncelerim dagildi. Kizim valizini hazirladinmi Aksam yola cikicaz.
iste o gun gelmisti...
Sessizce yukari odama ciktim. Dolabimi actim valizime esyalarimi tek tek yerlestirirken annemin bana aldigi elbiseyi gordum pembe elbise bunu bana annem dogum gunumde almisti. Bunu goturmeyecektim oraya istanbula.
Hatta kesip cope attim. Cunku orada hersey yeniden basliycakti.Izmirden istanbula gidiyoruz acaba nasil bir yer mutlu olacakmiyim...
Pembe elbiseyi ayirdiktan sonra valizimi topladim. Belkide sonkez odamdaydim sonkez yatagima yattim...
Gitme zamani geldi artik arabaya bindim istanbula dogru gidiyorduk gozumden yaslar istemeyerek akti. Telofonuma bakarken annemle benim resmimi gordum. Cok mutluydum o ressimde ama sildim resmi.
zaten sadece o vardi annem ressim cekilmeyi sevmezdi Belkide bizle.
Biraz uyumusum babamin durduklemesiyle uyandim gelmisiz. Yanaklarim islakti. Agladigim icin...
Babam evin kapisini acti eve girdik. Ev onceki evden daha buyuktu.Babam burada yeni is kuracakti.
Odama ciktim.hersey yeniydi.yeniden hayat sifirdan baslayis...
Pencereden baktigimda bir ev vardi tam karsimizda ve evin cok guzel manzarasi vardi.Yarin okullar acilacakti buyuk gun yeni okul yeni arkadaslar yeni yeni yeni...
