Biz konuşmaya devam ederken yanımdan Berk geçti.Kahretsin! Kalp çarpıntılarımı durduramıyordum.Kalbim yerinden çıkacak gibi atıyordu.O anda yüzümü buruşturan Yağmur'un sesi oldu :
-Nedense şu çocuk yanından geçerken gözlerini ondan ayıramıyorsun.
-Yağmurr!
-Ne yani yalan mı?
Dişlerimi birbirine bastırarak yürümeye başladım.Tabii Yağmur da arkamdan geliyordu. Bu konuları burda konuşmak zorunda mıydı? Bi çenesini tutamıyordu.Banklardan birine oturup bacaklarımı ellerimle tutup yüzümü dizime yasladım.Annemle babam yeni boşanmışlardı. Babamı çok özlüyordum. Annem ve ablamla yaşamak pek zor değildi ama babamı tutamıyorlardı işte...Hafta sonları sorun çıkmazsa buluşuyorduk. Babamın bitmez işleri vardı tabi kii. ..Zaman bulursa görüşebiliyorduk.Bir yandan ailem bir yandan Yağmur...Boğuluyordum.Yanıma Yağmur oturdu.Ona sımsıkı sarıldım:
-Beni öldürmek mi istiyorsun?
-Beni hiç bırakma olur mu?
-Şüphen mi var?
-Söz mü?
-Sonsuza dek sözz!!
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Yıldızlar Kadar
RandomHİKAYEMİZİN KAHRAMANMANLARI DURU, YAĞMUR VE BERK... LİSE SONDA OKUYORLAR. YAKINDA ÜNİVERSİTEYE GEÇECEKLER. DURU AŞK VE DOSTLUK ARASINDAKİ ÇİZGİDE BİR SEÇİM YAPMAK ZORUNDA.BAKALIM BAŞINA NELER GELECEK NE KARAR VERECEK♥ İYİ OKUMALAR.
