The Pain of Loving You (One Shot)

THE PAIN OF LOVING YOU

Nakatingin lang ako ngayon sa labas ng bintana ko.Inaalala yung mga masasakit na nangyari ng kahapon.Isang malalim na hinga na lang ang inilabas ko.Tapos na talaga.Wala man lang syang binigay na matinong rason.

"Ms. Urbano"naputol ang lahat ng senti mode ko ng isigaw ng physic teacher ko ang apelyido ko.

"anong feeling mo hah?gumagawa ka ng music video?"tanong nito ng pagkalakas-lakas

"s-sorry po sir.mendoza"hingi ko ng paumanhin dito

"sorry?di mo ba alam na inabala mo ang klase ko?"

"di ko po talaga sinasadya sir.di ko na po uulitin."

"talagang di na mauulit kasi makaka-labas ka na sa klase ko.LABAS!!"

wala akong nagawa.di ko naman kayang kontrahin si sir.kaya lumabas na lang ako.minsan naisip ko,pag panot talaga anbg iinit ng ulo.

naglakad-lakad na lang ako.maraming tao.abala ang lahat para sa nalalapit na feb fair.kung kailan malapit na ang valentine's dun pa akong walang ka-date.

tinanong ko siya.sabi ko,"bakit?okay naman tayo hah!may problema ka ba?"pero ang sinagot lang nito saken,"wala!please..pagbigyan mo na ako"

nagtata ako nun.kaya tinanong ko ulit siya."bakit nga kasi?diba ang saya-saya pa natin kahapon?may nalalaman ka pa ngang suprise-suprise diba?tapos ngayon sasabihin mo na lang na maghiwalay na tayo?na-babalw ka na ba?"pero sumagot siya na sa buong buhay ko..yun na ata ang pinaka-masakit na salita ang narinig ko sa kanya.

"di na kita mahal!yan masaya ka na?ginaa ko lang yung kahapon para may maiwan ka man lang masasayang araw sa feeling ko,pero ang totoo di na talaga kita mahal.kaya pleaseako naman bigyan mo ng ikakaligaya ko."halos umu-echo yung mga salita na yan sa tenga na dahan-dahang kinukurot ang puso ko hanggang mapunta sa isang matalim na kutsilyo.ang sakit.

lumunok ako ng laway.nakayuko ako habang pilit na pinipigilan ang mga luha ko at iniiwasang bumigay bigla ang puso kaya kaya hinawakan ko rin ito.malakas.malakas ang tibok nito.

dahil nga sa makulit ako.inangat ko ang ulo ko.balak ko sana syang tanungin ulit kung talaga nga ba sa kanya nanggaling ang mga ganong salita.pero,wala na siya.halos di ko na matanaw ang likod nito.dahan-dahan na lang itong nawala.naglaho na parang isang bula.kasabay din ng pagka-wala nya ay ang pagbuhos ng malakas na ulan.na sinabayan ng isang napaka-lakas na hangin.at dahil nga sa na-realize ko na nakikiayon ang langit sa aking pagluluksa.umiyak na rin ako.umiyak ako dun pagka-lakas-lakas.dun,pilit kong sinisipa ang tubig sa kalsada.pinagtitinginan na nga ako ng ibang tao eh.pero,hindi ako yumigil.wala silang paki-alam.sabi ko sa sarili ko.di nila alam ang sakit na nararamdaman ko ngayon.

narating ako ng bahay na isang basang sisiw.di ko nga alam kung paano ko narating ang bahay namin.basta ang alam ko lang lakad lang ako ng lakad habang umiiyak.pagkapasok ko ng bahay.walang tao."yes!"nasabi ko na naman sa sarili ko.mahirap na baka awayin lang ako ni kuya dino,Kenzo, at kuya brayan.

doon sa kwarto ko ibinuhos ang lahat.halos dugo at pawis na ang inialay ko.naka-dalawang balot ako ng tissue para lang sa luha at uhog ko.

"Gwen"sigaw ni carmel.oo nga pala,nasa school pala ako.lagi na lang talaga nasisira yung pagse-senti mode ko.

Oo nga pala.Nasa school nga pala ako.Nasira tuloy yung pagse-senti mode ko.

"O!carmel ikaw pala!anong kailangan mo?"tinatanong ko sya kasi mukhang hingas na hingas ito.galing ata sa pagtakbo.

"Gwen...pinapatawag ka.."

"Carmel,huminga ka muna.chappy ka ehh!"pagkasabi ko nun.huminga siya.ilang hinga bago nya binitawan an malalim nyang hinga.