... SONSUZ TEŞEKKÜRLER ...

...SON SİGARAN...

Merhaba ben SELİN 14 yaşındayım ortaokul sona gidiyorum. Arkadaşlarım bana kalbini unutmuş SELİN derler. Aslında benimde bir kalbim var ama onlar bunu bilmiyorlar. Eminim bilselerdi böyle yapmazlardı. Ben büyük annem ve büyük babamla yaşıyorum ailemi çok özlüyorum ama onlar benden çok uzakta en çokta abim SEMİH I ve küçük kardeşim NUR u özledim abim 18 yaşındaydı , küçük kardeşim ise 4 yaşındaydı şuan abim 20 kardeşim 6 olacaktı eğer hayata tutunsaydılar. Trafik kazasında ikiside öldü. Annemin ve babamın psikolojisi bozuldu. Annemin gözü hiç bir şey görmüyordu ve sürekli babamla kavga ediyordu bende bu olaya şahit olmayım diye büyük annem ve büyük babam beni İstanbul'da ki evlerine aldı. En son haber aldığımda annem ile babam ayrılmış. Babam ALMANYA'YA taşınmıştı. Anneme üzülmeye başladığım an büyümüş olmalıydım ki anneme bu kadar çok değer veriyordum. Onun yanına gitmek istiyorum ama beni salmıyorlar. Bu sene başıma neler geldi...

2. BÖLÜM

Okula başladığım günü hiç unutmuyorum... İlk gün okula gittiğimde bizim sınıfa yeni gelen bir çocuk vardı ismi MURAT tı ona gönlümü kaptırmıştım galiba ona o kadar aşık olmuşum ki gözüm ne dersi ne de öğretmeni görüyordu. Kör olmuştum galiba en yakın arkadaşım olan Zühre Naz bu durumu anlamıştı. Ben Hayır yok öyle bir şey desemde o beni dinlemedi bile olsun nasıl olsa ona söyleyecektim. İlk gün ona bakarak geçti ve neredeyse bütün yılım öyle geçti...

3 . BÖLÜM

Bugün MURAT LA çıkmamız ın 2 yılı ve günler onla çok çabuk geçiyor. Ona dayanamıyorum. Onunla birlikte olunca yaşadğımı anlıyorum... Onu ilk gördüğüm andan beri sevdim. MURAT bana her şeyin tadını çıkartmak için elinden geleni yapıyor ... ÇOK SEVİYORUM onu o da beni seviyor...

Aradan 4 yıl geçti

Artık Kelimeler dayanamıyordu ona olan sevgime her şey normaldi ama bazı problemler vardı. Artık başım ağrıyor ve midem bulanıyordu gözüm ne murat ı nede ailemi görüyordu. Büyük annem ve büyük babam beni HASTANEYE kaldırdılar.

4 BÖLÜM

Doktor Nail bey beni muayne edip tahlillerime baktı ve kalbimin delik olduğunu söyledi büyük annem doktorun önünde bayıldı dedem ise onu ayıltmakla meşgul dü ben bunlara kulak misafiri olmuştum artık yaşama sebebim kalmamıştı Doktor Nail bey bana her şeyi anlattı ama sakin olmamı söyledi. Nasıl sakin olabilirdim ki hayatım gözümün önünden akıp gidiyordu. Gün geçtikçe artan hastalığın tedavisini kaldıramıyordum yorgundum , içten içe ölüyordum ve bunu hissediyordum ama üzülmüyordum. Çünkü abime ve kardeşime kavuşacaktım. Bir yandan da Murat tan ve ailemden ayrılacağım aklıma gelince çıldırıyordum. Murat ta benim için ne gerekiyorsa yapıyordu. O benim bu hallerimi görünce ağlıyordu....

Ben yine hastane köşesinde oturup ağlıyordum...
Doktor Nail bey benim yanıma gelip bana korma dedi. Ben de ona korkmuyorum dedim.
Biz bunları konuşurken içeriye giren hemşire bana uyan bir kalp bulduklarını ve yarın bana nakil edeceklerini söyledi. Bu benim için bir tebessüm dü sadece ben Murat'ın yollarını gözlerken koltukta uyumuşum. Sabah erkenden beni ameliyata hazırladılar. Ameliyat riskli olduğu için beni özel bir odaya aldılar. Aradan az bir zaman sonra Murat ın annesi Zahide Teyze ve eşi Mehmet bey beni ziyarete geldiler onlara Murat Nerede diye sorunca bana şu cevabı verdiler; Kızım hani sana kalbini veren bir genç vardı ya o işte Murat tı son görevini yapıp hayata gözlerini yumdu. Bu mektubu da sana bırakmış dedi ağlayarak..
Mektupta şöyle yazıyordu : "GÜZEL GÖZLÜM, NUR YÜZLÜM, NAR TANEM ben şimdi çok uzaklardayım beni merak etme sen benden umudunu kaybetme beni kalbinden hiç silme . . .
SEVGİLERLE
SON SİGARAN
Yazıyordu mektupta...

Aradan 5 yıl geçti

Murat ı hala unutamamıştım aklıma geldikçe ağlıyor saçımı başımı yolluyordum ama o zamanları atlattık tan sonra öyle olmadı....
Ama artık 21 yaşındayım evlendim bir tane çocuğum oldu adı zeynep nur kocamı çok seviyorum ve çok mutluyuz Murat ı unutmaya yardım eden kişi eşimdir...
Ben burdan
MURAT A SONSUZ teşekkürlerimi Sunarım...