Seni Buldum

Bölüm 3.

PELİN'DEN

Vee. Mert'in bana bakan gözleriyle karşılaştım. Mert. Benim kuzenim. Ailemin ölümünden sonra yüzünü bile görmediğim insan. Aramadan, hiç bir şekilde haber bile vermeden yurt dışına gittiğim, geldikten sonra da aramadığım kuzenim.
'-İyimisiniz?'
Beni tanımamıştı. Kuzenim beni tanımamıştı.
'-Mert sen.. Beni tanımadın mı?
-Hayır tanıyamadım, sen hangisisin?
-Anlamadım?
-Ne zaman birlikte oldum seninle?
-Hayır Mert biz birlikte olmadık. Ben..'
Ne diyecektim ki. Sana haber bile vermeden giden kuzenin pelin mi? Ya da bi kuzeni olduğunu unutan pelin mi?
'-Evet sen?
-Mert ben.. Ben Pelin.
-Ne? Hayır bu olamaz.
-Mert ben açıklayabilirim ama..
-Ama nasıl dimi Pelin? Yıllarca seni aradım lan ben yıllarca. Özledim. Öldüm Pelin. Öldüğünü düşündüm defalarca. Öldüğünü düşündükçe bende öldüm. Ve sen şimdi hiç bişey olmamış gibi gelemezsin.
-Mert ben 3 yıldır Türkiyedeyim. Gittikten 1 sene sonra geri döndüm. Ama yapamadım. Seni arayamadım. Bağır çağır ne yaparsan yap haklısın. Ama seni tekrar kaybetmeme izin verme.
-Sen beni 4 yıl önce kaybettin Pelin.
-Mert.. Yapma. Beni bırakma. Güvenecek kimsem kalmadı. Seni hep çok özledim. Ama gelemedim yanına. Sana gelicek yüzüm yoktu habersiz gittiğim için ama bak şuan burdayız.
-Hayır pelin beni kazanamazsın artık. Üzgünüm.
-Peki Mert. Ben ailemin bile yokluğuna alışmaya başladım. Senin yokluğuna da alışırım. Kendine iyi bak. Beni burda gördüğünü unut. Bi kuzenin olduğunu unut.
Diyip arkamı dönüp gittim. Mert 4 yıldır benim yüzümden yanımda değildi. Ama bundan sonrası kendi seçimi olmuştu.

MERT'TEN

Pelin olduğunu öğrenince şok olmuştum. Gözlerine biraz daha baksam anlardım aslında. Gözleri eskisi gibi değildi. Göz altlarında morluklar vardı ama gözleri hâlâ güzelliğini koruyodu. Çocukluğumdan beri Pelin'in gözlerine hayrandım. Söyledikleri canımı yakmıştı. Evet. Ama bu Pelin'in suçuydu. Giderken haber bile vermemişti. Çok aradım ama bulamadım. En azından pek iyi görünmese de yaşadığını biliyorum artık. Onu kırmıştım. Gözlerinden belliydi. Ama kendimi affettirebilirdim. Bunun için herşeyini öğrenmem gerekiyordu. Evini,okulunu,herşeyini. Bizim çocuklarla konuşup kaydımızı onun okuluna aldırıcam. Gerekirse peşinden ayrılmicam. Kendimi affettiricem. Peşinden gitseydim kabul etmezdi. Pelini en iyi ben tanırım. Bu yüzden vereceği tepkileri biliyorum. Bizim çocukların yanına gidicem. Blue Bar'a Pelin'in barına. Teyzem ve enistemin barına. Orda birinden öğrenirim Pelin'in okulunu. Düşünürken bara gelmiştim. Barmenin yanına gittim.
'-Pelin buranın sahibi mi hâlâ?
-Evet. Neden sordun?
-Hangi okulda okuyo?
-Neden soruyosun?
-Söyle şunu çabuk. Ben Mert. Mert Üstün.
-Özel Ataman Koleji'nde okuyo.
-Tamam.'
Almam gereken cevabı almıştım. Soyadımı kullanmayı sevmezdim. Ama mecbur kalmıştım. Bizim çocukların yanına geçtim hemen. Hakan'ın yanında bi kız vardı. Demir ise boş gözlerle etrafa bakıyordu. O kızı unutması lazım artık. 1 senedir adını bile bilmediği bi kıza aşık olması çok saçma.
'-Selam millet.
-Nerde kaldın olum. Neler oldu bi bilsen.
-Noldu?
-Demir. Şu bahsettiği kızı buldu. Kız baya ters bişey. Bu arada Peri'nin arkadaşı.
-Peri kim?
-Yanımda ki güzellik.
-Merhaba.
-Merhaba. Nasıl bi kızmış şu kız anlat bakalım.
-O biraz sert bi kız. Herkesle anlaşamaz. Herkes onu tanır. Ama o kimseyle muhattap olmaz.
-Anladım.
-Neyse ben artık gidiyim. Bugün Pelin'in yanında olmam lazım.
-Pelin mi dedin sen?
-Evet. Pelin. Arkadaşım olan kız hani.
-Bu kız sarışın mavi gözlü bi kız mı?  Ve en önemlisi ailesi 4 yıl önce mi öldü.
-Evet. Ama sen bunları nerden biliyosun?
-O.. Benim kuzenim.
-Ne? Ama nasıl? Tabi ya nasıl anlayamadım. Pelin'in albümünde resimleri olan cocuksun sen.'
Peri'nin söylediklerine şaşırmadım. Çünkü Pelinle çok resmimiz var. Onlara herşeyi anlattım. Kaydımızı onların okuluna aldırıcağımızı. Kendimi affettirmem gerektiğini. Herşeyi anlattım yani. Tabi bu duruma en çok sevinen de en çok şaşıran da Demir oldu. O Pelin'e gerçekten aşık. Aynı okula gidecek olmamız bize neler getirecek acaba? Bakalım bizi neler bekliyo.