O gün "Rabbim! Al canımı da kurtar beni!" diyerek kendimi helak edercesine yalvarmıştım. Çünkü Hasretime hasret gittiğim gün, ölüm benim için en büyük kurtarıcıydı. O gün, neler yaşanmadı ki!
***
Yaz, bütün sıcaklığını toplayıp o güne getirmişti.
Yıl boyu sabreden fırtına, o gün kopmuştu.
O gün; bütün elemler, hüzünler toplanmış, yüreğine oturmuştu.
Çaresizlik, o günkü kadar ruhumu böylesine avuçlayıp sıkmamıştı.
Dünyamı harabeye çeviren bu hasret, o günkü gibi beni deli divane etmemişti.
Bana gerçek kulluğu ve gerçek aşkı öğreten Hasretimin başına o gün canımı, damarlarımdan söküp alan bir felaket gelmişti.
Meğer, Hasretimin sevdası dünyaya sığmayacak kadar büyükmüş de, ben anlayamamışım.
Şimdi bu hasretle yanıyorum.
