De Vijf Elementen [Lange Stop]

Hoofdstuk 3: De eerste opdracht

Als ik wakker wordt is het nog maar net licht. Een paar stralen van een vuurrode zon hebben hun weg door de kieren van de gordijnen weten te vinden. Er zit in onze kamer één raampje, en toevallig is al het licht uit dat raampje net op mijn gezicht gericht. Niet meer in slaap kunnen vallend door het licht denk ik maar aan gisteren. Aan de draken. Aan de brand. Het is allemaal zo vreemd. Ik heb vooral vragen over die brand die ik zag. Zouden de anderen dat ook gezien hebben? Misschien moet ik het ze vragen. Maar als ze niets gezien hebben is het misschien niet zo slim om erover te beginnen. Terwijl ik me met dat dilemma bezighoud wordt er op onze deur geklopt. 'Wakker worden! Over een half uur worden jullie in de eetzaal verwacht!' klinkt het. Ik kijk hoe de nderen langzaam maar zeker wakker worden en sta dan op om me aan te kleden. Aangezien we geen eigen kleding hebben en ik tot nu toe altijd de kleding van het Elementaria: een saaie witte jurk met een zwarte band, heb gedragen, is het niet lastig om een keuze te maken. We moeten in Groep Vuur alleen wel sandalen dragen, het is te warm voor blote voeten. Ik wacht tot de anderen klaar zijn en ongeveer twintig minuten later, Canita moest haar haar nog goed doen, kunnen we weg.

De eetzaal is een grote zaal met één lange tafel voor ongeveer tachtig personen. In het midden staan grote schalen met allemaal soorten voedsel wat ik nog nooit gezien heb. Aangezien we het laatste groepje zijn nemen we aan het uiteinde van de tafel plaats en beginnen we de vreemdste gerechten op te scheppen. Zo is er brood met een of andere zoete substantie dat ze "jam" noemen, het is in ieder geval erg lekker. Terra en Canita nemen allebij een hard sneetje brood genaamd "beschuit" en Ignia en Catara vechten om een kuipje met "smeerkaas". Ignia had blijkbaar al wel over al deze gerechten gehoord, want ze begint een heel verhaal over alle verschillende soorten voedsel die er worden geserveerd. Daarna beginnen we over andere onderwerpen te praten, zoals onze lievelingsboeken en kleuren en over wat we verwachten van het leven in de Groepen. Alleen Catara zegt niet veel, maar ze heeft dan ook de strijd om het kuipje verloren.

Wanneer iedereen is uitgegeten lopen we in een grote groep naar buiten. Er staan tien tafels met ieder vijf stoelen. Er staan ook nummers bij de tafels, en dus gaat iedereen bij zijn of haar nummer zitten. Dan komt Morana aangelopen met een paar mensen van Vuur, dat is te zien aan hun rode gewaden. Ze delen houten stokjes uit, één voor iedee kind. Dan begint Morana met de uitleg. 'Zoals jullie weten beginnen we met het element vuur. We wilden de eerste opdracht eigenlijk iets grootser aanpakken, maar dat is misgegaan,' ze werpt een indringende blik op mij, net zoals een aantal anderen. 'Daarom hebben we besloten om iets eenvoudiger te beginnen. Iedereen heeft een stokje gekregen. Wat je moet proberen is het stokje in brand steken door middel van bepaalde bewegingen. Maar zoiets als vuur oproepen kunnen alleen de begaafden echt goed, de anderen zullen slechts vonken of helemaal niets oproepen. Het zit in je om een bepaald element te beheersen, daar is niets aan te veranderen. Afijn, Maxus zal jullie de uitleg geven.' Er komt een man aanlopen. Hij heeft rood haar en een grappig krullende snor. Hij pakt het stokje en begint een heel verhaal te houden. 'Vuur oproepen is iets mentaals, maar ook iets fysieks. Je moet in staat zijn je voor te stellen dat het stokje vlam vat, en tegelijkertijd moet je deze bewegingen kunnen maken.' Hij doet een ingewikkeld traject aan bewegingen met zijn handen, en het stokje vat inderdaad vlam. Hij geeft nog een paar tips en dan is het onze beurt.

'Eenvoudig, noemt ze dat, ik zou het eerder onmogelijk noemen' zegt Catara geïrriteerd. 'Zo lastig is het vast niet,' probeert Terra haar groepgenote te kalmeren. Ze pakt het stokje en sluit haar ogen. Dan probeert ze de handbewegingen zo goed mogelijk na te doen. Er komen een paar vonken, maar het lijkt in niets al op een echte vlam. Ook Canita probeert het. Het stokje begint te smeulen en een piepklein vlammetje is te zien, maar een onmogelijke windvlaag blaast hem uit. Catara probeert het dan ook, maar er gebeurt niets. Ze knijpt haar ogen dicht van concentratie en probeert het nog diverse keren, maar het stokje blijft uit. Ze staart even naar het stokje, alsof ze het met haar blik wil verbranden, maar legt het uiteindelijk ongeïnteresseerd weg. Ignia lukt het bijna meteen, en ze glundert dan ook van trots. Dan kijkt iedereen naar mij. Ik kijk even om me heen en zie dat er al bij diverse tafels vlammen zijn verschenen. Ik zie dat het Elysia is gelukt, en dat geeft me een soort vastbeslotenheid om het ook te kunnen. Op dat moment draait ze haar hoofd, en onze blikken kruizen elkaar. Haar mond trekt zich om in een honende glimlach, en ik kijk weer naar mijn stokje. Terwijl ik mijn ogen sluit herhaal ik de instructies. Je moet in staat zijn je voor te stellen dathet stokje vlam vat. Voor me zie ik het stokje, en langzaam kan ik er een beeld bij maken van grote oplaaiende vlammen, waar zelfs hitte vanaf stroomt. En tegelijkertijd moet je deze bewegingen kunnen maken. Ik haal me zijn voorbeeld zo goed mogelijk voor de geest en probeer de bewegingen na te doen. Wilde vlammen veranderen het stokje in koolstof. De anderen klappen even. Ik zie Elysia's beteuterde blik, en glimlach zelfvoldaan.