Wáárom zij?

Het vertrek

De afgelopen week was zwaar voor zowel mij als de Roedel.

De dromen bleven en elke keer werden ze erger, wat mij langzamerhand helemaal gek maakt van schuldgevoel, verdriet en woede op mezelf.

Maar we hebben hard getraind en zijn nu onderweg naar het territorium waar we mogen oversteken.

Er zijn een paar mensen die thuis blijven: de ouderen en de kinderen.

Ik wil geen slachtoffers maken die niet in staat zijn te vechten want dan maken ze geen schijn van kans.

Zodra we bij de rand van mijn territorium aankomen, staat de Alpha van de Roedel van wie we mogen oversteken al op ons te wachten.

Beleefd knikken we elkaar toe.

'Ik hoop voor jou dat je haar snel vind. Er gaat een moeilijke tijd aan komen, geen enkele Roedel zonder Alpha of Luna zal het overleven. Dus ik wens je succes, dat je op tijd terug moge zijn.' Zegt de Alpha als ik voor hem ga staan om hem te bedanken dat we deze oversteek mogen maken, terwijl ons 'legertje' over de grens heen loopt.

'Ik hoop ook dat we haar snel vinden en mee terug kunnen nemen. Heel erg bedankt dat we over mogen steken en bedankt voor de waarschuwing. Maar ik ga niet terug zonder haar.'

'Dat zou ik ook niet doen, zolang je maar terug bent voor dat The Black Ones aanvallen. Want dat gaan ze doen, geloof me maar. Ze zijn al te lang "onderdrukt". Zij willen nu eens de touwtjes in handen hebben. Zíj willen ons laten boeten voor wat wij hun hebben "aangedaan". Dus wees op tijd terug, met je mate want anders gaat niemand het van je Roedel overleven.'

'Wijze woorden, oude man.' Zegt een kille, weliswaar vrouwelijke, stem achter de Alpha.

'Alleen jammer dat je hem nooit zal zien terugkomen.'

Verbaasd kijken de Alpha en ik elkaar aan.

Wie is zij?

Wat wilt ze?

Waar praat ze over?

Waarom vertrouw ik dit niet?

Direct word mijn vraag beantwoord als de Alpha voor me plots hevig begint te hoesten.

Het is wel duidelijk dat de vrouw al is verdwenen, ook al weten we niet wie zij was of wat ze wou.

Al weet ik één ding zeker: ze is een Black One.

De Alpha blijft maar hoesten.

Ik vloek.

'HELP ME HEM NAAR DE DOKTER HIER TE BRENGEN!' brul ik terwijl ik de arme man ondersteun.

Direct staan er drie Roedelleden paraat die me helpen hem voorzichtig maar snel en behendig te verplaatsen, richting het centrum van dit territorium waar het Roedelhuis staat en de dokterspost.

Na zeker tien minuten komen we daar aan.

Direct snellen meerdere mensen naar ons toe, met een geschrokken uitdrukking op hun gezicht.

'Wat is er gebeurd?'

'Oh god, is dat de Alpha? Hemeltje!'

'Hoe is dit gebeurd?'

'Nu niet. Hij moet naar de dokter hier.' Zeg ik grommend.

'Ik ben hier. Leg hem maar neer.' Klinkt er een kalme stem vanuit de menigte.

'Laat hem erdoor!' Roep ik terwijl ik de Alpha voorzichtig neerleg.

Hij blijft maar hoesten...

'Hij is aangevallen door een Black One, hè?' Vraagt de dokter zacht als hij naast me zit en de Alpha bekijkt.

Verbaasd kijk ik hem aan.

'Hoe weet je dat?'

'Mijn moeder was een Black One, totdat ik haar vermoordde toen zij mij wou transformeren. Al was die moord meer per ongeluk dan expres.' Fluistert hij.

'Aha... maar ja. Hij is aangevallen door een Black One.'

'Dan weet ik wat ik moet doen. BRENG DE VAMPIER!' Brult hij hard terwijl hij het hoofd van de Alpha naar achteren duwt.

'Vampier?'

'Ja, vampier. Wist je niet dat vampiers bestemd zijn tegen vergiftigd bloed?'

'Ehh, nee. Maar laten we dan ook zeggen dat ik zo'n beetje de afgelopen veertien jaar onder een steen heb geleefd.'

'Aha, dat verklaart een hoop. WAAR BLIJFT DIE VAMPIER?!'

' Hier ben ik. Wat moet ik doen?' Klinkt er een koele stem achter ons.

'Drink zijn bloed, wij zorgen voor een transfusie. BRENG HET BLOED!'

Ik draai me om en mijn mond valt van verbazing open.

'Jorick?'

Direct schieten de ogen van de vampier mijn kant op en vergroten ze zich.

'Aecio! Shit man, jou heb ik lang niet gezien! Zelfs Adolpha heb ik vaker dan jou gezien!' Roept hij verbaasd uit zodra hij me herkent.

'Je hebt Adolpha gezien?'

'Ja. Ze was lastig te vinden maar ik heb haar gevonden. Ze leeft nu bij een rondtrek Roedel. Alleen vonden haar Roedelgenoten het niet zo leuk dat ik haar kwam opzoeken. En nu ik er toch aan terugdenk, zijzelf ook niet. Ze keek alsof ze me kon vermoorden.'

'Invloed van The Black Ones.'

'Wat?'

'Ze is bij The Black Ones, die oefenen waarschijnlijk invloed op haar uit.'

'Dat verklaart een hoop.'

'Hoezo?'

'Straks. Ik moet eerst de Alpha redden.'

Begrijpend knik ik en ga voor hem aan de kant.

Na zeker een kwartier, zit het erop en wordt de Alpha naar zijn kamer gebracht.

'Oké, even terug op je vraag van daarnet. Adolpha heeft misschien haar broer vermoordt...?'

'Wat? Dat zou ze nooit doen!'

'Zij niet, nee. Een Black One? Echt wel. Alles voor macht en kracht en als je je tweelingbroer of zus vermoord, krijg je meer kracht als weerwolf zijnde. En je zei net dat The Black Ones invloed op haar uitoefenen dus het zou kunnen dat ze hem dankzij hun vermoord heeft, zonder dat ze het zelf wou. Hoe komt ze überhaupt bij die Roedel?'

'Dat is misschien mijn fout maar het was dit of haar hele familie werd voor haar ogen vermoord en ik denk dat ze me meer zou haten als ik dat zou toestaan.'

'Ik snap je punt wel maar BEN JE NOU HELEMAAL GEK GEWORDEN?!'

'Ja, veertien jaar geleden al.'

'Shit man. Laat me raden, je wilt haar nu bevrijden en weer terug naar huis gaan om een huisje boompje beestje te stichten?'

'Eh, ja.'

'Dan zit je diep in de shit, kan ik je zeggen. Ze gaat dus echt niet vrijwillig met je mee.'

'Wat? hoezo niet?'

Jorick schud zijn hoofd triest.

'Ze is getrouwd, man. Ze heeft drie kinderen geadopteerd. Stuk voor stuk met rode ogen net als haar man.'

Met grote ogen kijk ik hem aan.

'Je maakt een grapje toch?' Vraag ik hem ongelovig.

'Nee, man. Sorry.'