Evet arkadaşlar bugün size uzun zamandır aklımda ve içimde olan bir şeyi anlatmak istedim. Sonuçta yazmak bi nebze içini dökmektir ve rahatlatır her neyse burayı uzun tutmıyıcam. Anlatmak istediğim konu bir kız , ama siz bir kız dediğime bakmayın dünyadaki tüm kızlara bedeldir o. Hikayemiz nasıl başladı diye sorarsanız bir okul çıkışı denk gelmiştik. İlk başlarda herkes gibi hâlini hatrini sorduğum birisiydi kim bilebilirdi bu durumlara gelebileceğini ? Tabi ben bu kızı görene kadar ask sevgi sevgili gibi şeylere inanmazdım hatta sevgilisi olanlara bi başka bakardim saçmalık diye taki onu taniyana kadar. O hayatıma öyle bir girdi ki bi anda anlamadığım bir şekilde 5 dakika geç cevap alsam merak edeceğim kişi oldu. Tabi bunu bi anda söyleyemiyorsunuz. Bende içimde sakladım tabi. Çünkü o beni öyle görmezdi. Tabi bilmediği için bu durumda sevgilisi oluyordu. En çok koyan tarafıda bu oluyor zaten. Birine sevdiğini söylemek çok zor oluyor ve yapacaklarına birşey diyemiyorsunuz. Tabii beni en yakını olarak görüyordu ve hatta sevgilisini bana sorardı. Sırf mutluluğu bozulmasın üzülmesin diye sesimi çıkarmadım hiç bir zaman. Çünkü o öyle güzel gülerdi ki gülüşüne ayrı şiir gözlerine ayrı şiir yazılır. Herneyse tabi bu durum bi süre devam etti. Sevdiğini görmek güzel birşey fakat söylememektir kötü tarafı bende kendimde bu cesareti bulamadim. İstedim söylemeyi lakin kaybetmekten korktum. Bir daha yüzünü görememekten sesini duymamaktan korktum. Tabii hayat bu sürprizlerle dolu ve illa ki her zaman herşey istediğiniz gibi gitmiyo yani benim için gitmedi. Çok yakın bir arkadaşıma anlatmıştım herşeyi oda birgün ağzından kaçırınca anlatmış herşeyi tabii benim bi süre bundan haberim olmadi ve bi anda bana karşı tavırları değişmişti sevdiğim hanım'ın. Bi süre anlamadim ama sonradan öğrendim sevdiğimi bildiğini. Korktuğum başıma gelmişti resmen sevdiğim hanım benimle bir daha konuşmıyıcaktı halini hatrini ogrenemiyicektim ve en kötüsü , moreli bozuk olunca kötü olunca yanında olamiyicaktim. Oysa o kadar çok isterdim ki o ağlarken yanında olup onunla ağlayıp sonra gözyaşlarını silip " üzülme birtanem ben hep yanindayim" demeyi isterdim hep ama olmadı onada eyvallah. İşin garip tarafı kokusunu bilmediğiniz birinin kokusunu özlemekte. Ben onu dokunmadan uzaktan sevdim hep. Kokusunu bilmediğim halde kokusunu sevdim. Bilmeme gerek yoktu zaten mis kokardı benim sevdiğim. Oysa o kadar isterdim ki sarılıp kokusunu içime çekmeyi , saçlarıyla oynamayi , elini tutup gezmeyi. Olmadı sonuçta her istediğimiz olmuyor bu hayatta. Ben onun yaşadıklarına ortak olayım mutlu olduğunda beraber gülüp mutsuz olduğunda daha çok ağlamayı istedim başaramadım heralde eksikti birşeyler ama beni tamamlayan sadece oydu. Başkasını sevmeyi düşünmedim dusunmuyorumda. Şuan sevgilisi var hatta sarılırken gördüm bir kaç kere çok çok istedim onun yerinde olmayı sağlık olsun diyelim böyle mutluydu ve istediğimde buydu o yüzden hiç bir zaman birşey demedim. Mutluluğunu seyretmesi de güzel uzaktan sevmekte güzel. Evet veda vakti geldi son sözlerimi söyliyerek bitiriyorum yazıyı.
" Unutma sevgili sevdiğim her ne olursa olsun yanında olacağıma seni birakmayacagima soz verdim. Seni her zaman bekleyecegim. Son olarak Seni Herşeyden ve Herkesten Çok Seviyorum."
