กริ๊ดดดดดดดดดดด!! อร๊ายยยยยยยยยยย!!
เสียงกริ๊ดกร๊าดดังอึกกถึกลั่นไปทั่วทั้งบริเวณโรงอาหาร และก็จะดังไปเรื่อยๆ ตามเจ้าของร่างหนา ที่มีใบหน้าคมคาย เดินไปไม่ว่าทางไหน ซอกมุมไหนของมหาวิทยาลัย อย่าว่าแต่มหาลัยฯเลย ต่อให้เป็นข้างทาง หรือกลางถนน เมื่อเขาคนนี้เดินผ่านไป ผู้คนในละแวกนั้นก็ต้องละสายตา และหยุดกิจกรรมที่ทำอยู่ เพื่อมองตามร่างนั้นไป
'เซน มาลิก' ชื่อนี้ไม่มีใครรู้จัก ก็เจ้าของใบหน้าคมๆ คนนั้นแหละ ผู้มีดีกรีเป็นถึงเดือนคณะ วิศวกรรมและเป็นถึงนักร้องประจำวงดนตรีชื่อดังของมหาลัยฯ ผู้ที่เดินไปทางไหน ก็ต้องมีแต่คนเหลียวมอง
ใบหน้าคมๆ พาร่างตัวเองมายังอาคารเรียน ขายาวๆ ก้าวขึ้นบันไดอย่างกระฉับกระเฉงอย่างรวดเร็ว มายังชั้นเจ็ด จนเหงื่อท่วมตัว ยิ่งทำให้เพิ่มเสน่ห์ดึงดูดมากขึ้นเป็นเท่าตัว นัยน์ตาสีเฮเซลกวาดมองไปรอบๆ ทางเดินเมื่อเขาก้าวพ้นบันไดขั้นสุดท้ายมา สายตานับไม่ทวนก็ต่างจับจ้องมาที่เขา ทั้งหญิง และชาย
"ขออนุญาตครับ" เสียงนุ่นทุ่มชวนหลงใหล ที่ไม่ว่าใครได้ยินก็ต่างก็เคลิ้มไปตามๆกัน ทำให้นัยน์ตาสีฟ้าใส และสายตาอีกนับสิบตวัดมองขึ้นตามเจ้าของเสียง เขาต้องคิ้วขมวดเล็กน้อยเมื่อเห็นร่างนั้นแทรกกายเข้ามาในห้อง
เจ้าของใบหน้าคม รู้สึกร้อนๆ หนาวๆ จนขนแขนลุกชัน จะเป็นเพราะสายตาพิฆาตของคนด้านหลังหรือเปล่า อันนี้เขาไม่แน่ใจ แต่ก็ไม่อยากต่อความยาวสาวความยืดกับไอ้เตี้ยนั้นหรอก 'ลูอี ทอมลินสัน' หรือดาวเด่นแห่งวงการฟุตบอล นักเตะหน้าแข้งทอง หรือจะอะไรก็ตามแต่ที่คนอื่นเขาเรียกกัน ก็ไม่เห็นว่ามันจะเตะเก่งตรงไหน
ลูอี ได้แต่จองมองคนตรงหน้าไม่เลิก คนอะไร หล่อซะเปล่า แต่มาสาย เหอะ เขาไม่ชอบไอ้หมอนี่ตั้งแต่เข้ามาปีแรก ตอนแรกก็เฉยๆหรอก แต่ไปๆมาๆ ทำไมมันขัดหูขัดตาก็ไม่รู้ สาวๆ กริ๊ดมันลงได้ไงนะ เขาหล่อกว่าตั้งเยอะ ก็แค่เป็นเดือน เดือนแล้วไง ร้องเพลงเพราะเหรอ ฟังเสียงหมาหอนยังนอนหลับลงกว่าเลย พูดแล้วทอมลินสันเครียด
YOU ARE READING
YOU IN MY BODY [ZOUIS]
Fanfiction'ทำไมกูต้องทำอะไรเหมือนกับมึงอยู่เรื่อยเลยนะ' 'เมื่อไหร่จะไปพ้นๆ กันซักทีวะเนี่ย'