ตาเรียวกระพริบถี่เพื่อปรับโฟกัสจากแสงที่ลอดผ่านผ้าม่านมา มือยันกายลุกจากเตียงขึ้นนั่ง ก่อนจะฉุกคิดได้ว่า เขายังอยู่ในร่างของไอ้แขก เฮ้อ ชาติที่แล้วไปทำกรรมอะไรไว้วะเนี่ย
เขาลุกขึ้นมาอาบน้ำชำระกายเตรียมตัวไปเรียน ด้วยความเคยชิน เขาเปิดประตูตู้เสื้อผ้า หยิบบ็อกเซอร์มาใส่ แต่ดันลืมไปว่าเขาอยู่ในร่างใคร ถึงตอนนั้นเขาง่วนอยู่กับการยัดตัวเองเข้าไปในเสื้อไซส์เล็กกว่าร่างที่เขาอยู่ไซส์ครึ่ง เขาจำไม่ได้ว่าตัวเขาเล็กขนาดนั้นหรือเจ้าของร่างจริงๆ มันตัวใหญ่กันแน่ คิดแล้วก็เป็นห่วงตัวเองจริงๆ ไม่อยากจะจินตนาการตอนที่ไอ้แขกมันอาบน้ำให้ร่างเขาเลย กลัวว่ามันจะอิจฉาหลุยส์น้อยของเขาว่าใหญ่กว่าของมัน มันคงไม่อุตริคิดจะลวนลามเขาทางอ้อมหรอกนะ
ว่าแล้วเขาก็รีบออกจากห้องไปเคาะห้องมันอย่างด่วนจี๋ เคาะมันไปจนกว่ามันจะตื่น คนห่าอะไรตื่นยากฉิบหาย นอนเหมือนซ้อมตาย เขาคิดไม่ถึงจริงๆ เพราะอะไรถึงต้องให้เขากับมันสลับร่างกันด้วย แล้วนี่มันไม่คิดจะห่วงร่างตัวเองเลยใช่มั้ยเนี่ย เคาะจนมือจะพังอยู่แล้ว
"มาแล้วๆ" เสียงอู้อี้ดังออกมาจากด้านใน มาได้ซักทีไอ้เปรต นี่ถ้าไม่ติดว่าเขาเองเป็นคนที่รู้สึกตอนอยู่ในร่าง เขาคงเอาร่างมันไปให้รถทับแล้ว
"เร็วๆ เลยมึง ไปอาบน้ำได้แล้ว มึงห้ามไปเรียนสายเด็ดขาด เพราะตอนนี้มึงอยู่ในร่างกู ไอ้แขก" เขาบ่นโดยไม่ทันมองว่าอีกฝ่ายหลับตาพริ้มกลางอากาศ ประหนึ่งว่าต่อให้มีเสียงระเบิด อะไรก็ขวางการนอนไปไม่ได้
"Zzz"
"ไอ้$@%*&*&%$^$@%#!%%& " แม้อยากจะกระชากหัวอีกฝ่ายแค่ไหน แต่ต้องระลึกไว้ว่านั้นคือร่างของเขา ลูอีสุดหล่อจะบอบซ้ำไม่ได้ ไอ้เซน มึงกล้าดียังไงมาหลับใส่กู
"เออๆ ตื่นแล้วเนี่ย จะตะโกนทำไมวะ ปลุกดีๆ ไม่เป็นรึไงวะ" เซนตอบเสียงงัวเงีย ขณะโดนอีกฝ่ายลากเข้าไปในห้องน้ำ
ESTÁS LEYENDO
YOU IN MY BODY [ZOUIS]
Fanfic'ทำไมกูต้องทำอะไรเหมือนกับมึงอยู่เรื่อยเลยนะ' 'เมื่อไหร่จะไปพ้นๆ กันซักทีวะเนี่ย'