Chapter 3

0 0 0
                                    

Umuwi na lang ako dahil alam ko naman na hindi talaga darating ang lalaking yun. Sana hindi nalang niya ako pinaasa sa bagay na di nya din pala tutuparin.






Nagpasundo ako sa driver namin. Kakatamad kaya magtaxi nuh. Okay na yung ganito, may tagahatid at may tagasundo. May mga bagay nanaman akong naalala. Ang alam ko noon ay galing ako ng hospital at at at yun lang...



Nagmigrate kami nung 18 ako at after 2 years bumalik ako dito. Ewan ko paano ko natapos ang pagaaral ko dun. At napasa ko pa ang board exam ha kahit di ako nkapagtapos dito ng pagaaral. Sabi ni mama, kailangan daw namin noon magmigrate muna dahil madami daw siya problema. Ewan ko kung ano yung problema na yun na tinutukoy niya.




Hinayaan ko nalang siya. Nakasama ko sa Paris ang kababata kong si Clark. Naaksidente daw ako noon at ang nagalaga sa akin ay si Clark. Thank God nandyan siya. Pero paminsan naiisip ko parang may kulang. Parang may hinahanap ang puso ko nung mga panahon na yun.




Hindi ko alam kung ano ba yung hinahanap ko na yun. Basta alam ko na kung sino man yun o kung ano man yun, alam kong importante yun.



Tumunog ang Iphone ko hudyat na may nagtext

Clark:

Hi. Little nurse! See you in a bit.



Huh? See me in a bit? No way. You mean???? Nandito si Clark sa Pilipinas????? Oh my god!







"Manong bilisan mo po magdrive kailangan ko po makauwi agad sa bahay" pagmamadali ko kay manong.




"O-opo maam. Pasensya po. Medyo traffic" sabi ni manong


Binilisan ko naman magreply sa kanya agad.

To Clark:

Where you at? I misses you! So much!



Clark:

On my way to your house, princess.


To Clark:

You never fail to surprise me Clark! Hahaha mwah!




Clark:

As always. Im always yours and you know that.



Hep! Take note. Hindi ko po kasintahan si clark. Sadyang malapit lang ako sa kanya. At alam kong para sa kanya ay mahal niya ako.



Hindi ko alam kung bakit ganito. Pero alam kong may hinahanap ang puso ko.




Kung ano man yun, alam kong sasaya ako.





Malapit na ako sa buhay ng makita ko ang matte black na hummer ni Clark.



Nagmadali akong bumaba at nakita ko siyang naghihintay sa akin. I immediately run towards him and hugged him.



Namiss ko talaga ang mokong na to.




He hugged me back as well ang kiss me on the cheeks.




Wala naman malisya dun.





Naguusap kami sa may tabi ng kalsada ng may bigalang humarurot na sasakyan.




Gago yon ah!





"Sino ba yun?? Kasama mo??" nagtatakang tanong ni clark





Aba malay ko! Bigla nalang humarurot eh. Ang sama naman nun. Siguro lasing or what. Buti naman at walang masamang nagyari sa amin. Konti nalang at masasagasaan na kami nun.




Naabot mo na ang dulo ng mga na-publish na parte.

⏰ Huling update: Oct 19, 2015 ⏰

Idagdag ang kuwentong ito sa iyong Library para ma-notify tungkol sa mga bagong parte!

The love who lost its memoryTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon