Αγώνες πάθους

Part 4

*ΜΕΤΆ ΑΠΌ 2 ΜΉΝΕΣ*

Ντριννννννννννν.
Και ναι αυτό ήταν το ξυπνητήρι μου. Έτσι όπως το βλέπω αν δεν σηκωθώ θα χάσω και την δουλειά. Μετά την τελευταία μου συνάντηση με τον Νίκο δεν έχουμε ξαναβρεθεί. Τον αποφεύγω τουλάχιστον 2 μήνες. Νομίζω καλά του κάνω. Και αυτός είναι ένας λόγος που έχω σταματήσει τις κόντρες. Προχθές καθόμουν και έψαχνα δουλειά. Έστειλα το βιογραφικό μου σε πολλές εταιρίες που έψαχναν για γραμματέα. Ώσπου χθες με πήραν τηλέφωνο από μια εταιρεία που φάνηκε να ενδιαφέρθηκαν και μου είπαν να περάσω αύριο να μου πάρουν συνέντευξη. Έχω λίγο άγχος να πω την αλήθεια. Αν θέλω να προλάβω πρέπει να βιαστώ.
Έκανα ένα ζεστό μπάνιο και φόρεσα τα ρούχα που είχα διαλέξει από χθες. Μια ψηλόμεση μαύρη φούστα με ένα άσπρο πουκάμισο από μέσα και τις μαύρες γόβες μου. Δεν βάφτηκα πολύ, ίσα ίσα έβαλα λίγη μάσκαρα και κόκκινο κραγιόν.
Μπήκα στο αυτοκίνητο εφόσον είχα πάρει την τσάντα μου και ξεκίνησα για την εταιρεία. Μέσα σε μισή ώρα ήμουν εκεί γιατί το σπίτι μου είναι λίγο μακριά από το κέντρο. Πάρκαρα το αυτοκίνητο και μπήκα μέσα στην εταιρεία. Κατευθύνθηκα προς την ρεσεψιόν όσο πιο γρήγορα μπορούσα γιατί έχω αργήσει περίπου ένα τέταρτο.
-Γειά σας!
-Γειά σας πώς μπορώ να σας βοηθήσω;
-Είχα στείλει το βιογραφικό μου για την θέση της γραμματέας και με ενημέρωσαν ότι σήμερα θα μου πάρουν συνέντευξη.
-Α ναι! Η κυρία Καλογήρου σωστά; Ακολουθήστε με!
Πήραμε το ασανσέρ και πήγαμε στον 7ο όροφο όπου εκεί θα μου έπαιρναν αυτήν την αναθεματισμένη συνέντευξη.
-Περάστε! Ακούστηκε μια γνώριμη αντρική φωνή.
-Κύριε Στεργίου, ήρθε η κυρία Καλογήρου για την συνέντευξη.
-Πες της να περάσει. Είπε και νομίζω πως άκουσα κάτι στο τέλος ή απλά είναι η ιδέα μου.
Πέρασα μέσα και το μόνο που είδα ήταν ένα γραφείο με πολλά χαρτιά και έναν τύπο να κοιτάει έξω από την τζαμαρία. Λες και δεν έχει ξανακοιτάξει έξω εφόσον η εταιρεία είναι δικιά του.
Μόλις γύρισε έπαθα 7 σοκ στην σειρά. Λοιπόν Εύα παιξτο άνετη σαν να μην τον έχεις γνωρίσει ποτέ.
-Καλησπέρα σας, ήρθα για την συνέντευξη. Είπα και ένιωσα κρύο ιδρώτα να με λούζει.
-Το γνωρίζω. Είπε σαν να μην συμβαίνει τίποτα. Χαλαρός ο τυπάς. Μόνο που δεν έχει βάλει τα πόδια στο γραφείο ακόμα για να νοιώθει πιο άνετα.
-Λοιπόν; Ρώτησα.
-Δεν χρειάζεται να σου πάρω συνέντευξη με κάλυψε το βιογραφικό σου. Προσλαμβάνεσε! Από αύριο ξεκινάς. Αα και υπέγραψε εδώ. Είπε και μου έδειξε ένα χαρτί. Αφού το διάβασα προσεκτικά το υπέγραψα.
-Σας ευχαριστώ πολύ, τα λέμε αύριο τότε!
-Κομμένος ο πληθυντικός. Νίκο θα με λες.
-Το ξερ..Εντάξει Νίκο. ΘΕΕ ΜΟΥ ΠΌΣΟ ΗΛΙΘΙΑ ΕΙΜΑΙ ΤΙ ΠΉΓΑ ΝΑ ΠΩ. Μπράβο Εύα άλλη μια φορά απέδειξες ότι μπορείς να κρατήσεις το στόμα σου κλειστό. Καλύτερα να φύγω γιατί θα με περάσει για κομπλεξικιά. Όχι ότι δεν είμαι αλλά κουβέντα να γίνεται.
Έκανα να φύγω ώσπου η φωνή του με σταμάτησε.
-Αα και αύριο θέλω να μιλήσουμε. Είπε και έμεινα να κοιτάω το άπειρο και ακόμα παραπέρα. Μόνο εγώ και..εγώ τα κάνουμε αυτά!

#Χίλια συγγνώμη που δεν ανέβαζα τόσο καιρό και δεν θα κάτσω να κλαφτώ και να πω ότι δεν μπορούσα γιατί δεν είχα χρόνο και μαλακιες. Απλά βαριόμουνα και δεν είχα έμπνευση οπότε θα εκτιμούσα να μου λέτε ιδέες στα σχόλια για να μπορώ να ανεβάζω πιο συχνά.
Επόμενο δεν ξέρω πότε.
Φιλιάάάά